AITXURI, SAKONAUNDIREN IRTEERA ZUZENETIK, LEIZEAREN BARIANTEA AD, M3, III+. 2018/02/24

Amets baten proiektua betetzeak sortutako zoriontasuna hitzetan jartzea zaila izaten da, edo gutxienez zaila egiten zait. Eta ametsa betetzeaz aparte, honek sortutako itxaropena soberaz gainditu bada, zer esanik ez. Kronika hau idazterakoan ez dakit betetako azken ametsak sortutako zoriontasuna azaltzeko gai izango naizen, izan ere, Aitxuritik behera gindoazela Ikerrek behin eta berriz “Ze ona, eh? Gaurkoa Aizkorrin sekula indeun gauzik ederrena izan da” esanez joan zen.

Aspaldi Sakonaundi kanalaren irteera zuzena begiak jota nuen, Sakonaundi azpitik hartu eta, zuzen-zuzen igoz, Aitxuriren hego-mendebaldeko lepoan ateratzeko. Irteera zuzen honi argazki pila eginak genizkion eta denbora luzea pasata nengoen argazki hauek ordenagailuaren zoomaren laguntzaz goitik behera aztertzen. Amets hau betetzeko zailtasun bakarra kanalaren amaieratik gora eskalatu beharreko horman zegoela zirudien arren, aparteko zailtasunik gabe eskalatzeko aukera handiak zituelakoan nengoen.

Otsailaren azkeneko astebururako, ez dakit zenbat asteren ondoren, eguzkia, zerua oskarbi eta zero azpiko tenperaturak iragarrita zeudela ikusita, Ikerri deitu eta ez genuen bitan pentsatu ere egin: Sakonaundiren irteera zuzena eskalatzen saiatuko ginen.

IBILBIDEA

Ibilbidea Zegamako Hiruetxeta auzoan hasi genuen, Buenabista baserriaren ondoan hain zuzen ere. Iralarrainardea kanalera doan ohiko bidea jarraitu eta, kanal honen oinetik eskuinera zeharkaldi horizontala egin ondoren Sakonaundiren oinera iritsi ginen.

Behin Sakonaundin, kanala zuzen-zuzen jarraitu besterik ez genuen egin, kanalaren amaierara iritsi arte. Amaieran dagoen hormara iritsi baino 10-15 lehenago, errazen ikusi genuen 3-4 metroetako hormatxoa eskalatu (III-III+) genuen gure ezkerrean "Couloir" irteeraren sarrera utzita.

Lehen hormatxoa eskalatuta, hemendik gora pare bat irtengune eskalatu ondoren (III) gandorrerako bidea ixten duen horma bertikalera iritsi ginen. Hemen bi aukera daude: bat ezkerretik 45-50 gradu inguruko malda motz batetik atera edo, hormaren azpiko erlaitza eskuinera jarraitu amaitu arte.

Erlaitzaren amaieran 8-10 metroetako horma bertikala eskalatzeko aukera dago. Hormak, arrail askokoa, auto-babeserako aukera handiak ematen ditu. Zailtasunari dagokionez, IV+ inguruan izan daitekeela pentsatu genuen. Baina horma honek bere oinean altxor itzela gordetzen du: horma alderik alde zeharkatzen duen lezetxo edo zuloa. Zuloa estua da eta zeharkatzeko motxila kendu behar izan genuen. Erdi arrastaka 3 metro inguru ibili ondoren eguzkiaren izpiek aurpegian geuen irribarre eta zoriontasuna ederki argitu ziguten.

Jaitsiera Sakonaunditik egin genuen.

Ibilbidearen krokisa, Karratuaren barruan irteera zuzena.


Irteera zuzena, gertuago... Goian, urdinez, irteera "errazarako" bidea, gorriz aldiz, oinez lezera iristeko jarraituko dugun erlaitza.


IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Luzera: 7 kilometro pasatxo.
- Punturik baxuena: Buenabista baserria, 575 metro inguru.
- Punturik altuena: Aitxuriko lepoa, 1.500 metro inguru.
- Metatutako desnibel positiboa: 880 metro inguru.
- Igotako mendiak: 1. Oraingoan ez ginen Aitxuriko gailurrera iritsi.
- Ura: Zegaman hartu daiteke.
- Zailtasuna: AD, M3, III+.
- Eramandako materiala: Kaskoa, kranpoiak, bi piolet eta eskaladarako materiala: 30 metroetako soka bat, auto-babeserako friend eta iltzeak, dozena erdi bat express zinta eta bilguneak muntatu ahal izateko zinta luze batzuk. Azkenean eskaladarako materialik ez genuen motxilatik atera.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: Oso poliki joanda eta atsedenak hartzeko denbora kontutan hartuta, lau ordu eta erdi.

Ibilbidea wikiloc web orritik deskargatu nahi baduzue:

Powered by Wikiloc

DESKRIBAPENA

Larunbata hotza esnatu arren, eguraldi iragarpenen profesionalek iragarritako hotzik ez zuen egiten. Iker jaso eta Zegamako bidean gindoazela, errepide bazter eta zelaietan izotzak islatutako distirarik ez zen: “kotxen kristalek ere ez dute brilloik” esan zidan Ikerrek Zegama zeharkatu genuenean. Buenabista baserriaren ondoko porlanezko pistaren bazterrean kotxea utzi, bota zurrunak jantzi eta motxila astunak sorbaldetatik zintzilikatu genituenean, bion erlojuek zeruko sateliteak aurkitzeko denbora eman eta “piiiiit” egin zutenean martxan jarri ginen.

Igoera lasai hartu genuen, hauspoa indartu eta izerdirik bota gabe. Metroak irabazi ahala tenperatura hotzago zegoela iruditu zitzaigun, Altzukaran baserritik gorako basotik atera ginenean pistaren ertzeetako garo eta sasiak izotzez estaliak zeudela ikusi genituen arte: “joer, hemen goien behean baño hotz haundiagoa indola emateo”, esan zidan anaiak. “Bai, baña halere eztu ematen hotzik itteonik” erantzun nion.

Iralarrain gurutzea dagoen zelaigunera iristen.


Iralarrain gurutzeko zelaigunera ordubete pasatxoan iritsi ginen. Zelaigune osoa elur geruza fin batez estalia zegoen, ostiralean botatako langarraren ondorioa. Motxilak gurutzearen ondoko harkaitzean utzi eta lehen atsedenalditxoa egin genuen. Ordurako hiru mendizale ari ziren Iralarrainardean gora: “joer, hoik goiz ibili die” esan nion Ikerri, “ya te digo…” izan zen bere erantzuna.

Iralarrain gurutzean atseden hartzen.


Trago bat ur azkar-azkar hartu eta, Iralarrain gurutzea eta Sakonaundiren arteko hartxingadi eta pagadia zeharkatu ondoren, Sakonaundiren oinera iritsi ginen.

Iralarrain gurutzetik Sakonaundira gutxi gora behera egindako bidea.



Joan den astean egindako ibilbidearekin alderatuz, kanalean izandako elur-jausiak utzitako izotz bolak bota berriko elur geruza batez estaliak zeuden. Hau gutxi ez bazen, astean zehar ibilitako mendizaleen eraginez nolabaiteko arrasto bat egina zegoen igoera erraztuz. Bitan pentsatu gabe, kanaleko elur eta izotza zapaldu bezain pronto, piolet, kaskoa eta kranpoiak atera, jantzi, eta makuluak motxilan gorde genituen. Bigarren atsedentxo hau arropa apur bat kentzeko ere aprobetxatu genuen, baita eguzkitarako betaurrekoak jartzeko ere.

Kanalean gora hasteko prest.


Dena prest, Sakonaundin gora hasi ginen, goizeko ixiltasunaren gainetik kranpoien "krak-krak" hotsa bakarrik entzunez. Nahiz eta 3-4 zentimetroetako elur hauts geruza batek inguruak zurituta izan, azpiko elurra oso gogorra zegoen igoera erosoa bihurtuz.

Sakonaundin gora.


Bat-batean Iker gelditu eta "ostia, hoi da harrie datorrena" bota zidan. Gelditu, gora begiratu eta kanalean batera eta bestera saltoka zetorren harria ikusi nuen: "gañea gugana dator!!" oihukatu nion anaiari. Biok geldi, gugana zetorren harriari ez genion begi bistarik kentzen. Harria bost metro ingurura genuenean azken botea eman eta bertan gelditu zen: "haundie, eh?" esan zidan anaiak koko baten tamainako harria seinalatuz, "joe baietz, holako batek eman ezkeo faena earra itteizu" erantzun nion. Hizketan ari ginela gora begiratu eta beste bi harri gugana zetozela ikusi genuen: "Ze kristo?" bota nuen. Harri bat kanalaren alde batean eta bestea bestean gelditu ondoren mendiak atseden hartu zuen. Denbora batean ixil-ixilik eta geldirik gelditu eta, harri gehiagorik amiltzen ez zirela ikusita, gora jarraitu genuen.

Iker amildutako harrien bila mendia miatzen, atzean Sakonaundiren amaieran dagoen horma ikusi daiteke.


Horma gertuago... Gorriz jarraitutako bidea eta orlegiz "Couloir" irteeraren sarreraren kokalekua margotu ditut.Urdinez irteera "errazaren" lehen metroak ere ikusi daitezke.


Begi bat lurrean eta bestea goiko horman, harrien erorketen beldurrez kanalaren erditik baino ertz batetik igotzen jarraitu genuen, kanala zabaltzen den lekura arte.

Kanala zabaltzen hasten den lekura iristen.


Hemendik gora, haizeak pilatutako elur hauts eta elur gogorreko zatiak tartekatuz jarraitu genuen, zati bigunetan zuzen eta gogorretan zetak eginez.

Kanala zabaltzen den lekuan zetak eginez, azpian Zegama eta urrun, hodeien gainetik, Txindoki ikusi daiteke.


Hormara hurbiltzen ginen heinean kanala berriro ere estutzen eta malda irabaziz joan zen, malda 45-50 graduetara iritsiz.

Malda tentetzen den puntuetako batean.


Gorago, maldak emandako atseden gutxienetako batean.


Iritsi beharreko hormaren lekua oso nabaria izan arren, kanal honetan beti erdian haize eta eguraldi bortitzak uzkurtutako zuhaitz bakartia erreferentzi bezala hartzen dugu. Oraingoan ere, zeta batzuen ondoren, zuhaitz bakartira zuzendu, agurtu, eta gure eskuinean utzi genuen.

Zuhaitz bakartiaren ondoan, gainean "Couloir" irteeraren sarrera ikusi daiteke.


Ekialdera egindako argazkia, kontraste ederrak.


Zuhaitz bakartia behean utzi eta malda, gure bikien kalterako, berriro ere gogortuz joan zen.


"Ea horma zemuzkoaen" esan nion Ikerri. "Bakit nundio igo behar gean" erantzun zidan irrifartsu behatzarekin hormaren eskuinean marra bat irudikatuz.

Gorriz Ikerrek behatzarekin irudikautako sarrera, honen ezkerrean "Couloir" irteerara doan bidea.


"Couloir" irteera doan kanalaren adarra ezkerrean utzi eta 55 gradu inguruko malda tentea igo ondoren hormaren oinera iritsi ginen.

Hormaren oinera iritsi aurreko malda gogorrean.


"Zemuzkoa ikustezu?" galdetu zidan Ikerrek iritsi zenean. "Ba itsura ona dauke" erantzun nion, "pentsatzet sokaik gabe igotzeko aukera deula".Hormaren oinean elurrak sortutako erlaitza oso estua zenez, nigana iritsi zenean ia gelditu gabe eskalatzen hasi zen.

Hasiera batean 3 metro inguruko hormatxo bertikala eskalatzen da. Hormatxoa bertikala den arren (III-III+) pioletak lurrean sendo sartu daitezke eskalada erraztuz. Ikerrek lehen metro hauek kontu handiz hartu zituen pioletak baino kranpoiak non jarri ongi begiratuz: “zemuzkoa?” galdetu nion hormaren azpitik. “Oaingoz ondo baña kontuz ibili” erantzun zidan. Ikerrek hormatxoa eskalatu ondoren nire zain gelditu zen gainera elurrik ez botatzeko. Hormatxoa ez zitzaidan oso zaila iruditu baina, Ikerrek esango zidan moduan, Aizkorriko terreno mistoan eskalatzeko ohiturarik ez badago ezerosoa izan daiteke.

Iker hormatxoa eskalatzen, ezkerrean "Couloir" irteera estetikoa ikusi daiteke..


Hormatxoa eskalatuta, elur hautsez estalitako 5-6 metro inguru eta 55-60 gradu inguruko belar eta harkaitzez osatutako malda eskalatu genuen. Iker aurretik, ni atzetik, harkaitzen artean lur gogorra bilatuz metroak irabazi genituen gainetik dagoen betortz itsurako monolitoa eskuin aldera inguratuz. Inguraketa honetan, betortzaren eskuinera irteteko, III zailtasuneko koska bat eskalatu behar izan genuen.

Hormatxoa atzean utzi ondoren, betortz itsurako monolitoaren inguraketa hasi aurretik.


Betortz itsurako monolitoaren eskuineko (igoeraren norabidean) kanaltxoa eskalatzen jarraitu genuen (55 gradu inguru) 3 metro inguruko irtengune batekin topo egin arte. Gelditu gabe, Ikerrek gora jo eta irtengunea tentea izan arren (55-60 gradu inguru), nahiko erraz eskalatu zuen: “ikusikozu ze lokatz gorra dauken” esan zidan goitik. Esan eta izan, piolet eta kranpoiak izotzean sartzen arituko banintz bezala, izoztutako lokatzean sendo eutsiz, azpitik zaila zirudien irtengunea uste baino errazago eskalatu nuen.

Betortz itsurako monolitoaren eskuineko kanaltxoaren irtengunean. Gainean, lezea dagoen horma bertikala ikusi daiteke.


Irtengune hau eskalatuta berriro ere eskuinera zeharkaldi motz bat egin eta, 60 graduetako hormatxo motz bat eskalatu ondoren, bidea ixten duen horma bertikalaren azpiko erlaitzera iritsi ginen.

Erlaitzera iristen.


“Hemendio ezkerrea emateo malda bat besteik ez daula igo behar gora ateatzeko” esan zidan Ikerrek hormaren ezkerreko 45-50 gradu inguruko elur pala seinalatuz. Pala hau duela urte pare bat gandorretik ikusita nuenez, banekien igotzeko ez genuela zailtasunik izango. Honegatik “nik eskubira joko nuke ea handio aukera interesgarriagoa topatzeun” esan nion, motxilan eskalatzeko materiala genuela gehituz.

Iker erlaitzean. Puntu urdinez irteera errazak jarraitzen duen bidea ikusi daiteke.


Ikerrek hormaren azpiko erlaitza jarraitzen hasi eta begi-bistatik galdu nuen.

Erlaitzean gora.


Bat- batean “Igual la vamos a liar gordísima” entzun nuen. Iker pasagune zail batean trabatuta zegoenaren beldurrez azkar hurbildu eta hormaren azpian lasai-lasai ikusi nuen. Gainetik genuen 10 metro inguruko horma bertikala aztertzen hasi eta, harkaitzaren kalitatea eta hormak dituen arrailak kontutan izanda eskalatzeko modukoa zela iruditu zitzaidan. Zailtasunaren aldetik IV+ inguruan izan zitekeela iruditu zitzaidan. "Buenoooo, azpitio eztu hainbesteako ematen, sikiera tranpak inda eskalauko deu" esan nion artifizialen eskalatzerik izango genuela iradokiz.

Baina Iker ez zegoen hormari begira. Alde batera egin eta bere atzean zulo bat agerian gelditu zen: “bestaldetik irteera dauke” esan zidan, “ta gañea igual barrutio sartzegea”. “No jodas!!” erantzun nion. Zulora hurbildu eta Ikerrek esandakoa baieztatu nuen: lezetxoak 3 metro inguruko luzera zuen eta bestaldetik argia dezente sartzen zen. “Ze iruitze zaizu?” esan nion Ikerri. “Probau beharren gare” erantzun zidan.

Leizearen sarreran, irteera ikusi daiteke.


Bitan pentsatu gabe zuloan sartu eta erdi-arrastaka hasi zen: “joer motxilakin ez naiz sartzen” esan zidan. Zulotik atera eta motxila kendu ondoren berriro sartu zen. Denbora gutxira “Ostia, ustet ateatzeik izangoetela” esan zidan eta beranduago “Oleeee!!! kanpon nauuu!!!” oihukatu zidan.

Ikerrek motxilak zulotik ateratzeko soka prestatzen zuen bitartean motxila kendu eta lezean sartu nintzen. Motxilak nire aurretik hala-nola eramanez metroak pixkanaka irabazten joan nintzen. Kuriosoa bada ere, zuloko tenperatura epelagoa zela iruditu zitzaidan.

Lezetxoak barrutik forma xelebrea dauka eta nolabait gorputza biratu beharra dago bestaldeko zulotik ateratzeko. Motxilak aurrean izateagatik ateratzerik ezin nuenez, Ikerrek soka bota arte itxaron nuen. Ikerren motxila eta gero nirea, Ikerrek sokaren laguntzaz atera eta lezetik ateratzeko prestatu nintzen. Gorputza ahal izan nuen moduan biratu eta, sugandilaren moduan, pixkanaka zulotik ateratzen joan nintzen.

 "Ostia ze onaaaa!!!!" esan nion anaiari zulotik atera nintzenean. "Joe baietz, Aizkorrin sekula indeun gauzik earrena dudaik gabe!!!" erantzun zidan, egindakoa sinestuko ez balu bezala. Atera eta berehala lezearen irteerari argazki batzuk egin nizkion.

Irteeraren argazkia.


Kuriosoa eta mistikoa bada ere, burura etorri zitzaidan ideia mendiak bi mendizale erditu zituenekoa izan zen, Aizkorriren aldetik bataioa jaso izan bagenu bezala. Bazen garaia Aizkorrik gu erditzekoa, jejeje!!!

Bion zoriontasuna izugarria zen. Elkar besarkatu eta denbora osoan bata besteari "Ze pasada, eh?", "flipantea", "Ostia ze onaaaa", "ikusikozu hau MATekoei esaten diegunean" bezalakoak botatzen aritu ginen.

"Kuarto maseko pareta eskalatzeare earra izango zen" esan zidan Ikerrek honelako batean. "Zertarako mendia eskalatu zeharkatu baleike? Jejejeje" erantzun nion irribarretsu.

Ikerrek egindako bideoa ikusi eta irudiak lausoak grabatu zituela ikusita amorru puntu bat piztu zitzaion: "joer, bideoa borrosoa ikustea" esan zidan. "Horrek soluzio errexa dauke, zulotio beize ateratzea" erantzun nion. Bitan pentsatu gabe, Iker lezearen horma inguratu eta gandorrera ateratzeko ikusi genuen elur pala "erraza" destrepatu ondoren (krokisean urdin kolorez marraztua dagoena) berriro ere lezearen sarrerara hurbildu zen. Argazki kamara atera eta Iker grabatzen nuen bitartean lezetik atera eta bertatik lehen aldiz ateratzen zeneko itsura egin zuen, aktore bezala etorkizun oparoa duela erakutsiz. "Oain bai!!!" esan nion bideoaren zati bat erakutsiz.

Lezearen kanpoan zoriontsu, atzean Aitxuri.


Emozioak jota, iparretik zetorren haize hotzak sentiarazitako hotzikara gainean genuen zoriontasunak sortua zela pentsatu genuen. Hotzikara zoriontasunagatik baino tenperatura baxuagatik zela konturatu ginenean motxilak hartu eta Aizkorriko gurutzetik Urbiara doan bidera babes bila jaitsi ginen. Erlojua begiratu eta eguerdirako kotxean izango ginela ikusita, Aitxurira igo gabe Sakonaundiren ohiko bidetik jaistea erabaki genuen.

Urbiara doan bidea jarraitu genuen Aitxuri eta Aketegiren arteko lepora arte. Bertan kanalean behera metro batzuetan jaitsi eta, elurrak osatutako erlaitzaren babespean, eguneko hirugarren atsedena hartu genuen. Anaion zoriontasuna agerikoa zen: ahaztuak ziren iztar eta bikietako minak, nekeak eta hormatik eroritako harriak. Bion aurpegiak ikustea besterik ez zegoen zerbait ikusgarria bizi izan genuela asmatzeko.

Kantinplorak hustu, barratxo bat partekatu eta, feromonen eraginpean, beherako bidea hartu genuen.

Sakonaundin behera, parean Iralarrainardearen azken metroak (itzalpean) ikusi daitezke, baita bi mendizale ere.


Sakonaunditik behera zuzenean jaitsi beharrean, zeharkaldi bat egin eta igoerako bidearekin bat egitea adostu genuen, eskalatutako irteerari argazkiak egiteko. Ordurako mendizale talde bat, Iralarrainardeatik igo ondoren, Aizkorriko gurutzetik behera zetorren. Hiru mendizale zeharkaldia egin eta "Couloir" irteeran sartzen ziren bitartean, beste bi Sakonaunditik behera jarraitu zuten: "ez due ba gure arrastok jarraituko, ez?" bota zidan anaiak. "Eztet uste" erantzun nion "hor sartu badie irteera ezagutzen dutelako izangoa". Guk utzitako arrastoa utzi eta "Couloir"-en sartzen zirela ikusi genuenean arnasa lasai hartu genuen, izan ere denak piolet bakarrekin zihoazen.

Sakonaundi utzi eta Iralarrain gurutzera iritsi arte ez genituen kranpoiak kendu: "ostia, ze onaaaa!!!" botatzen genion bata besteari ia uneoro. "Etxea ailatzeko gogoa dauket bideok ikusteko" esan zidan anaiak. Gurutzearen ondoko harkaitzean kranpoi, pioletak eta kaskoa motxilara itzuli eta makuluak atera ondoren, urik ez genuenez, berehala jarri ginen beherako bidean, tartean gure atzetik iritsi zen gasteiztar bikote batekin hizketan aritu bagina ere. Beraiek Iralarrainardeatik igo eta Sakonaunditik jaitsita zeuden, Aizkorriko kanaletara egiten zuten lehen bisitarako aukera polita.

Iralarrain gurutzetik behera abiatzeko prest.


Jaitsiera lasai hartu genuen, eguzkiaren argi eta berotasunaz gozatu eta lezearen nondik norakoak behin eta berriz kontatuz. Noizik eta behin buelta hartu eta Aitxurira nostalgia puntu batekin begiratzen genuen lezearen sarrera identifikatu nahian, sarrera ikusteak bertan bizitakoa berriro ere sentiaraziko gintuela pentsatuko bagenu bezala.

Buenabistara iritsi aurretik kanalei azken argazki saioa egin ondoren kotxera iritsi ginen.

Buenabista baserriaren ingurutik egindako azken argazkia, gorriz igoera eta urdinez jaitsiera.


Kotxean ezin izan genuen gainean generaman zoriontasun guztia sartu eta zati bat Buenabistan utzi behar izan genuen. Nahiz eta tarte batean ixilik joan, bion aurpegia ikusita burua non genuen argi zegoen. Bakarren batek ikusiz gero, aurpegiengatik porro bat erreta genuela pentsatuko zukeen, jejeje.

Etxera itzuli nintzenean kasualitateak batzuetan mendi irteeretan jokatzen duen paperaz pentsatzen aritu nintzen. Ikerri esan bezala, leze honen aurkikuntzak Arbelaitzeko ipar hormaren zeharkaldia burura ekarri zidan. Egun hartan ere aurretik zer izango genuen zehatz jakin gabe irteera borobila egin genuen. Espero dut etorkizunean honelako aurkikuntza ederrekin berriro ere topo egitea.

Amaitzeko, irteeraren bideoa partekatzen dizuet, espero dut gustuko izatea.

AIZKORRIKO GURUTZEA SAKONAUNDITIK, PD, M2, II-III 2018/02/18

Aurtengo negua gogorra doa eta abenduaren hasieratik dagoeneko Goierrin bost elurte jasan ditugu. Komunikabideen hitzetan azken 50 urteetan izandako euri erregistrorik handiena izaten ari gara. Honek Aizkorriko kanaletara hurbiltzeko aukerak dezente murriztu dizkigu, asteburu gehienetan euria edo elurra bota eta bota aritu baita. Panorama honekin, azkeneko asteburuetan eguraldi iragarpenetan euriak eskainitako su-eten baten bila aritu gara motxilak hartu eta mendira ihes egiteko.

Otsailaren 18rako eguraldi web orri ezberdinak ados jarri eta, goizetik eguerdira arte euririk botako ez zuela iragarri zutenean, Iker eta biok ez genuen bitan pentsatu ere egin: Aizkorriko kanalei bisita berri bat egingo genien.

Eskalatzeke ditugun proiektuak aztertu ondoren, elurraren egoera eta euriaren berragerpena gehien kezkatzen gintuena zenez, helburu bikoitzeko irteera azkar baten alde apustu egitea erabaki genuen: Sakonaundi, “Couloir” irteeratik ateraz. Alde batetik Aitxuriko ipar hormaren egoera aztertu eta bestaldetik Ikerrek “Couloir” irteera ezagutzeko aukera izango zuen, harri batez bi kolpe eginez. Azkenean, kronikaren izenburuak dioen moduan, “Couloir” irteera beste baterako utziko genuen.

IBILBIDEA

Ibilbidea Zegamako Hiruetxeta auzoan hasi genuen, Buenabista baserriaren ondoan hain zuzen ere. Hemendik gora Iralarrainardea kanalera doan bidea jarraitu genuen (bide honen nondik norakoak hemen irakurri daitezke). Iralarrainardea ezkerrean utzi eta zeharkaldi baten ondoren Sakonaundiren oinera iritsi ginen.

Behin Sakonaundin kanala jarraitzea besterik ez da, kanala zabaltzen hasten den lekuan pixkanaka ezkerrera joz. Sakonaunditik Aizkorriko gurutzera iristeko aukerak anitzak dira eta Aizkorriko gurutzea eta Aitxuriren arteko gandorrak zirrikitu eta zailtasun ezberdineko igoerak eskaintzen ditu. Gure kasuan, behe-lainoagatik izan genuen ikuspenak mugatuta, aukeran izan genuen irteeraren artetik interesgarriena iruditu zitzaiguna hartu genuen, eskaladan II-III eta mistoan M2 bezala sailkatu genuen irteera.

Jaitsiera Iralarrainardeatik egin genuen, nolabaiteko ibilbide zirkularra eginez.

Ibilbidearen krokisa.


IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Luzera: 6 kilometro pasatxo.
- Punturik baxuena: Buenabista baserria, 575 metro inguru.
- Punturik altuena: Aizkorriko gurutzea, 1.528 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 960 metro inguru.
- Igotako mendiak: 1.
- Ura: Zegaman hartu daiteke.
- Zailtasuna: PD, M2, II-III.
- Eramandako materiala: Kaskoa, kranpoiak eta bi piolet. Nahi izanez gero gandorrera iristeko soka luze bat egiteko aukera dago.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: Oso poliki joanda eta atsedenak egiteko denbora kontutan hartuta ia lau ordu eta erdi pasa genuen.

Ibilbidea wikiloc web orritik deskargatu nahi baduzue.

Powered by Wikiloc

DESKRIBAPENA

Goiza ez zen oso itxaropentsu hasi. Gauean zehar botatako euria etengabea izan arren, goizeko zazpiretan ateri zegoen: “Ikusi al dezu gauen ebie nola botaun?” galdetu zidan anaiak kotxea hartu genuenean, “guatxapa bidali ta ohian geldittuko nintzela bialtzekotan eon naiz”. “Bueno, emateo ebi gehio eztula ingo” erantzun nion, “ta gañea tex arropa besteik ezteu, jejeje”.

Langar itxi baten azpian Zegama atzean utzi eta Hiruetxeta auzora zuzendu ginen kotxea Buenabista baserriaren ondoko pistaren bazterrean aparkatuz: “bueno, emateo egualdikin asmaukoutela” esan nion Ikerri lainoen artean atzematen zen nolabaiteko argitasun bat seinalatuz. Traste guztiak prestatu ondoren, denbora askorik galdu gabe martxan jarri ginen.

Ateratzeko prest,atzean Buenabista baserria.


07:50, Buenabista baserria, 575 metro.Buenabistaren eskuinetik gora doan porlanezko pista jarraitu eta Altzukaran baserrira iritsitakoan utzi genuen, ezkerrera (igoerako norabidean) doan harrizko pista jarraituz.

Altzukaran baserrira iristen.


Pista honetan metro batzuk egin, metalezko langa zeharkatu eta pistan gora jarraitu genuen Emendatzetik datorren PR-GI 70 ibilbidearekin bat egin arte.

Metalezko langan.


Pistan.


Goiza heze eta freskoa, azken hilabetean botatako euriaren eragina nabaria zen: bidea lokaztuta, basoa busti-bustia eta errekastoak urez gainezka, ur salto txikiek igoerari nolabaiteko musika ipiniz.

PR-GI 70 bidea ipar norabidean jarraitu eta basoak egiten duen argiune batean jarritako egurrezko poste batean utzi genuen, sasi eta garoen artean doan xenda erdi izkutua jarraituz.

PR-GI 70 ibilbidea uzten den lekuan. Lokatza eta putzuak nabariak dira.


Hemendik gora jarraitu beharreko bideak asko dira eta gutxitan errepikatu izan dugu igoerako bidea, baina garbi eta erosoena PR-GI 70 ibilbidea uzten den lekutik gora doan bidea amaiera arte jarraitzea da. Bidea amaitzen den lekuan bi aukera ditugu: lehenengoa (nire ustez garbiena) orain arte jarraitutako norabidearekin jarraitzea, ezkerrera (hego, hego-mendebaldera) doan pista nabari batekin topo egin arte. Pista hau zeharkatu eta, diagonalean jarraituz bigarren pista batera iritsiko gara, aurrekoa baina nabariagoa. Bigarren pista hau hego, hego-mendebaldeko norabidean jarraituz, inongo galerarik gabe Iralarrain gurutzea dagoen zabalunera iritsiko gara. Bide hau da gutxi gora behera jaitsieran jarraitu genuena.

Bigarren aukera pista amaitzen den lekutik bertatik diagonalean jarraitu beharrean gora jarraitzea da, pagadiaren ertzetik ahalik eta gertuen mantenduz, ezkerrera (hego, hego-mendebaldera) doan pistarekin bat egin arte. Bigarren aukera hau laburragoa bada ere handiagoa igo beharra dago eta bidea zikinagoa da. Bide hau da gutxi gora behera igoeran jarraitu genuena.

Hego, hego-mendebaldera doan pistaren amaieran, dagoeneko Iralarrainardea eta Aizkorriko gurutzea parez-pare.


Igoera lasai hartu genuen, hauspoa indartu eta izerdirik bota gabe, elkarrekin hitz egin eta argazkiak eginez. Egunak lainotuta jarraitzen zuen arren ez zuen euririk ari, eta honek nolabaiteko itxaropena piztu zigun. Konturatzerako pagoek elorri eta gorostiei pausu eman eta Iralarrain gurutzea dagoen zelaigunera iritsi ginen.

Zelaigunera iristen.


Zelaigunean, puntu zuriz gutxi gora behera jarraitu genuen bidea.


"Alude haundie eon da hemen, eh?" bota zidan anaiak Iralarrainardea seinalatuz. "Bai, gañea kanala dexente garbittuo" erantzun nion. Iralarrain gurutzearen parera iritsi eta ibilbidean egindako lehen atsedenalditxoa hartu genuen.

08:50, Iralarrain gurutzea, 1.050 metro inguru. Bat-batean lainoek alde batera egin eta ostarteak zabaldu ziren: "joe azkenen egualdi ona ta guzti ingou" esan nion anaiari. Ostarteak ireki arren haize hotz batek bazterrak astintzen zituenez, forro polarrak motxilan jaso eta euritarako txamarrak janztea pentsatu genuen: "hola haizegatio babestu ta ebie ittebaure ezkea bustiko". Bide batez, burua beroa mantentzeko txapela eta kaskoa ere jarri genituen.

Kuriosoa bada ere, gainetik genuen kanalean, gutxi gora behera 1.200-1.300 metroetara, pagadia botatako elur berriarekin zuri zegoen. Bazirudien kartaboi batekin egindako marraren gainetik bakarrik elurra botata zegoela, elurra botako zuela iragarritako 1.200 metroetatik gora, hain zuzen ere. Marra horretatik behera pagadia marroia zegoen, marratik gora aldiz, zuri-zuria.

Iralarrain gurutzetik aurrera jarraitzeko prest.


Iralarrainardea gure ezkerrean (ibilbidearen norabidean) utzi eta urte eta elur-jausien ondorioz pilatutako harkaitzen gainetik pasa ondoren,  Sakonaundira iritsi aurreko pagadia zeharkatzen hasi ginen, tartean bi kanal hauen arteko kanala ere ezkerrean utziz.

Iralarrainardea eta Sakonaundiren arteko zeharkaldian.


Pagadiaren amaierara iritsi gabe, pagoen artetik gora zihoan elur-mingain bat ikusi eta, bitan pentsatu gabe igotzen hasi ginen, Sakonaundirekin gorago bat egiteko: "hemen elurre arraindegin modukoa dau" esan zidan anaiak zapaltzen ari ginen elur bigunari erreferentzia eginez. "Kanalen elurre hola badau eztakit nola igokodeun" erantzun nion.

Pagadiaren ertzetik gertu hanka pare bat zuloetan belaunetaraino sartu ondoren, Sakonaundira iritsi ginen.

"Ostia, hau da aludea hemen eondana" esan nion anaiari elur-jausiak utzitako elur eta izotz bolen gainetik ibiltzen hastearekin batera. Elur-jausia, Sakonaundi zabaltzen hasten den lekutik metro batzuk beherago sortua, azpian genuen pagadian amaitzen zen. Metroetan ez nuke ziur esango baina 175 metro baino gehiagoko ibilera zuela esango nuke.

Iker Sakonaundiren lehen metroetan, azpian elur-jausiaren amaiera nola hala atzeman daiteke. Azpiago oraindik, haranean erdi galduta, Zegama ikusi daiteke.


Behin Sakonaundin, poliki poliki kanalari metroak irabazten joan ginen, ahal zen neurrian hauspoa "erosotasunaren mugatik" atera gabe, nahiz eta horrelako lekuetan zaila izan, jejeje.

Sakonaundiren ertzetik igotzen. Hemen elur eta izotz bolak txikiagoak ziren.


Metroak ahal den neurrian irabazten.


Nahiz eta bolen gainetik ibili, igoera ez zen batere erosoa izaten ari, tarteka, kolokan zegoen bola zapaltzen genuenean irrist egin eta bi pausu atzera egiten genituelako: "Leku komodo bat topatzetenen kranpoiak jarri behar dittut" esan nion anaiari, "hola gutxiñez bolen gañetio erosogo ibiliko gea", Esan eta egin, kanpineko mahai baten tamainako izotz bola handi baten gainean motxilak kendu, pioletak atera eta kranpoiak jarri genituen.

Elur eta izotz bolen argazkia, honelako batek azpian harrapatuz gero, buffff!!!


Kranpoiak jarri ondoren: a zer nolako aldea!!!. Goian ikusten den hormaren oinetik ezkerrera "Couloir" irteeraren sarrera dago.


Elurra botatako mugara iritsi ginenean paisaia aldatuz joan zen: elur-jausiaren elur eta izotz bolak zurituak eta pago eta harkaitzak azukre-hautsez hautseztatuak ziruditen, ordura arteko baso eta paisaia ilunari argitasuna emanez.

Elurra botatako mugan, pago eta harkaitzak zuri-zuri ikusi daitezke.


Elur-jausiak utzitako bolak txikiago izatearekin batera elur freskoaren presentzia handituz joan zen, aldi berean igoera erraztuz. Piskanaka elur-jausia sortutako puntura hurbildu ginen, eta elur-jausiari eskerrak, orain arte zapaldutako elurra gogorra topatu genuen.

Baina hainbeste denbora elur eta izotz bolei begiratzen joateagatik ez ginen konturatu gure gainetik lainoa sartu eta dena estaltzen hasita zegoela. Konturatu ginenerako gora begiratu eta lainoaz osatutako horma zuria besterik ez genuen ikusi: "Aitxuriko ipar hormaren inspekzioa akabo" esan nion Ikerri, "ea gutxiñez Couloir itteun".

Hamar-hamabost metroetako ikuspen mugatuarekin goraka jarraitu genuen ahalik eta norabide zuzenena mantenduz.

Lainoen mundura sartzen.


Igoeran, pare bat aldietan elur-hausturak ekidin eta erosoago zeharkatzeko ezkerrerako norabidea hartu genuen, zuzen igotzen saiatuz gero elurretan belaunetatik gora sartzen ginelako. Nork esango zigun erabaki honek Aitxurira eraman beharrean Aizkorriko gurutzera eramango gintuela!!

Elur-hausturak atzean utzi ondoren ahalik eta zuzenen jarraituz.


Goian erdi-ikusten ziren harkaitz eta horma erreferentzi bezala hartuz zuzen jarraitu genuen, harkaitz horma batera iritsi eta orain arte igotako elur pala bitan banatu zen arte.

Anaia elur pala bitan banatzen den lekuan.


"Couloir hemendio ezkerreta dijo?" galdetu zidan anaiak. "Eztakit ba, hala emateo baña nik eztet hola gogoratzen" erantzun nion, "Couloir ezkerreko adar hoi bada, eskubikoa Sakonaundiko irteera zuzena izangoa, baña esango nuke hoi baño tentegoa dela".

Argazki kamera atera, "Couloir"-en sarrera ikusten zen argazkia goitik behera begiratu eta parean genuen horma argazkian ikusten zenarekin antzik ez zuela ikusi genuen. Hala ere, lainoak horma bere osotasunean ikusten uzten ez zigunez, hormaren azpian izango ginenaren zalantza piztu zitzaigun.

Inongo erreferentziarik gabe, aurretik genituen bi aukerak aztertu eta Ikerrek eskuinekoa erraza zirudiela esan zidan: "probatzea nijo ea elurre zemuzkoa daun".

Eskuin adarrean sartzen.


"Zemuzkoa ikustezu?" galdetu nion adarraren azpitik. "Elurre eztau oso gogorra baña nahiko ondo nijo" erantzun zidan. Aitaren batean bistatik galdu eta eskuin adarrak osatzen duen kanaltxotik atera zen.

Eskuin adarrean.


Anaiaren pausuak jarraituz kanaltxoa eskalatu nuen. Berak esan bezala elurra oso gogorra ez bazegoen ere, zatirik tentenean elurra eta lurra gogorra zegoen, pioletetatik tiratzen igotzeko primerakoa. Kanaltxoaren inklinazioa 50-55º ingurukoa izango zela esango nuke.

Kanaltxoa igota aurretik beste bi aukera ikusi genituen: zuzen jarraituz gero 45-50º inguruko elur aldapa bat edo honen eskuinean harkaitzen artean atzematen zen irtengune bat eskalatzea: "Behin honaño iritsita resaltea eskalatu beharko deu, ez?" bota nion anaiari, "gañea oain nei tokatzen zait aurretio jutea, jejeje".

Kanaltxoaren irteeratik gora egindako argazkia. Ikerren eskuinean irteera "erraza" ikusi daiteke, eskuinerago aldiz, guk eskalatuko genuen irtengunea, puntu zuriz margotua dagoena, alegia.


Irtengunera hurbildu eta helduleku onak zituela ikusita eskalatzen hasi nintzen. Hala ere, Aizkorriko harkaitzak izaten duen kalitatea ezagututa, irtengunearen lehen 3-4 metro bertikalak kontu handiz eskalatu nituen. Metro hauek ez dira zailak eta II-III arteko zailtasuna izango dute. Metro hauek atzean utzita, 3-4 metro elurretan egin eta beste 3-4 metroetako hormatxo tentea eskalatzearekin batera (honek III zailtasun ingurukoa) gandorrera iritsi nintzen: "libreeee!!!" bota nion zain nuen anaiari.

Iker bi hormatxoak erraztasun handiz eskalatu zituen nengoen lekura berehala iritsiz. Egin beharreko bi eskaladatxoak babestu nahi izanez gero, soka luze bat egin daiteke, gainera aseguruak jartzeko leku onak zeudela ikusi genuen.

Lehen eta bigarren hormatxoen arteko elur zatian.


"Punta bertan eongoa, ez?" esan zidan Ikerrek nire ondora iritsi zenean. "Sakonaundiko irteera zuzena inbadeu hortxe bertan" erantzun nion eskuinera seinalatuz. Hizketan ari ginela ahots batzuk entzun eta lainoaren artetik Aizkorriko gurutzetik behera zihoazen bi mendizale azaldu ziren: "Aizkorriko gurutzetio Urbia doan bidea ez da Aitxuritio hain gertu pasatzen" pentsatu nuen. Bitan pentsatu gabe gandorra ezkerraldera jarraitu eta, gure harridurarako, di-da batean Aizkorriko gurutzearen gailurra lainoaren artean azaldu zen, Aitxuriko gailurretik gertu ibili ginearen susmoa uxatuz.

10:40, Aizkorriko gurutzea, 1.528 metro. Denbora asko galdu gabe gailurrean argazki batzuk egin eta beherako bidea hartu genuen.

Iker, Aizkorriko gurutzearen gailurrean.


Baita ni ere.


Jaitsiera Iralarrainardeatik egitea adostu genuen, modu honetan ibilbide berean bi kanal ezberdinetan zehar ibiltzeko.

Gailurretik behera, Iralarrainardearen irteeraren bila.


Lehenengo metroak jaitsi ondoren, elurraren gogortasuna ehuneko ehunean ez zegoela ikusi genuen. Iralarrainardean dagoen irtengunean elurra nola izango zen beldurrez, irtengunea saihesteko zeharkaldi bat egin eta honen oinera itzuli ginen, hemendik behera Iralarrainardeatik jaitsiz. Bitxikeri moduan, harrigarria iruditu zitzaigun gu izan ginela igandean Iralarrainardean arrastoa irekitzen lehenak, eta gainera jaitsieran: "zeñek esango zigun egunen baten kanal hontan jaitsieran arrastoa irekiko genula" esan nion Ikerri.

Iralarrainardean behera arrastoa irekitzen.


Behera gindoazela piskanaka lainoen artean ahotsak entzuten hasi eta mendizale sokadak azaduz joan ziren: hasieran bi, gero hiru, gero beste hiru, hauen atzetik beste bi eta ia kanalaren amaieran azken bikotea.

Iralarrainardearen oinetik gora egindako argazkian gurutzatu genituen mendizaleetako batzuk ikusi daitezke.


"Beandu dijozte, ez?" galdetu zidan Ikerrek erlojuari begira, "ia hamaika terdik die". "Ba, bai" erantzun nion, "Aizkorrin hobe izatea goizago ibiltzea ze hemen aludek di-da baten izateie".

Lehenengo euri tanta lotsati batzuen artean Iralarrain gurutzera itzuli ginen. Bertan kranpoiak kendu, pioletak jaso eta makuluak motxilatik atera ondoren, bustita amaitu aurretik beherako bidea hartu genuen, benetazko euria iritsi baino lehen kotxean izateko.

Iralarrainardea eta Sakonaundiri azken begirada.


Beheko bidean, Iralarrain gurutzea dagoen zelaigunera iristen den pistaren hasieran.


Gertuago, azpian Zegama ikusi daiteke.


Jaitsieran berriro ere basoaren babesaz gozatzeko aukera izan genuen. Aurreko egunetan botatako euria dela eta pagoen enborretako goroldia orlegi biziz jantzia zegoen, basoari ukitu mitologiko eta magikoa emanez.

Basoko pagoetako bat.


Pago taldea goroldioaren orlegi biziaz jantzia.


Pago, hosto eta errekastoei argazkiak eginez hamabiak eta laurden jota zirenean Buenabistara itzuli ginen, hasiera batean pentsatua genuen planik bete gabe baina ibilbide ederra egin genuenaren sentsazioarekin. Batzuetan planik ederrenak prestatu gabekoak izaten dira. Ez al duzue uste?

Amaitzeko, ibilbidearen bideo-kronika partekatzen dizuet, espero dut gustuko izatea.