Beriainpuntaren (Ihurbain bezala ere ezaguna) gailurrera iristeko biderik ikusgarriena mendebaldean duen Bazkalaitz arrakala eskalatzea da. II-IIIko eskaladak eta oinez egiten metroak tartekatuz Beriainpuntako postontzira zuzen-zuzen iritsiko gara.
Unanu herritik arrakalaren oinera iristeko, nahiz eta bide eta bariante gehiago izan, gehien jarraitzen diren bideak (edo ohikoenak behintzat) hiru dira: Izozpetako bidea (hiruetatik luzeena, baita teknikoki errazena ere, Uharte Arakiletik ere bide hau jarraitzen da), Elkezbide (motzena eta zaila baino ikusgarria dena) eta Ubeiko ur-jauzien bidea (azkeneko honetan II-III inguruko eskaladatxo motz bat egin beharko duguna).
2017an Izozpeta eta Elkezbide bideak egitearekin batera, Unanuko ohiko bideen trilogia amaitutzat eman nuen. Orduan ideia ero bat bururatu zitzaidan: eta hiru bideak egun berean egiten baditut?
Hainbat aukera ezberdin aztertu ondoren, hiru bideen konbinaketarik logikiena hau izan zitekeela iruditu zitzaidan: lehenik Unanutik atera eta Izozpetako bidetik igo. Iturtxiki iturriraino jaitsi eta bertan atseden hartu eta indarrak berreskuratu ondoren Ubeiko ur-jauzien bidea jarraitu. Bukaerako Elkezbide utzi. Unanura Beriainpuntara doan ohiko bidetik itzuliko nintzen.
Ibilbide osoa egiteko zenbat denbora beharko nuen ez nekien baina gutxi gorabehera lau ordutik lau ordu eta erdira beharko nituela kalkulatu nuen, Bazkalaitz arrakalan inor topatzen ez banuen behintzat. Honetarako arin eta goiz ibili beharko nintzen, honegatik erosoena mendian korrikan egiteko erabiltzen diren motxila/txaleko horietako bat eramatea izango zela pentsatu nuen tarteren bat korrikan betetzeko.
Baina eraman nahi nuen motxila arinak bazuen bere koska: eskaladako kaskoa nola eraman? Etxean froga ezberdinak egin ondoren, azkenean Ikerrek mendiko motxilaren kanpotik kaskoa eramateko duen zorro gomaduna hartu eta motxila/txalekoan nolabait lotu nuen. Etxean gora eta behera korrikan aritu eta kaskoa erortzen ez zela egiaztatu ondoren, nahiz eta Ninja dortoka baten itsura izan, ibilbiderako nuen buruhausterik handiena argitu nuen. Dena prest nuen, orain arrakala lehortzea zen behar nuena.
IBILBIDEAREN DATU BATZUK
- Luzera: 13,5 kilometro inguru.
- Punturik baxuena: Unanu, 640 metro.
- Punturik altuena: Beriainpunta, 1.420 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 1.600 metro.
- Igotako mendiak: 1 hiru alditan, jejeje.
- Ura: Unanun eta Iturtxiki iturrian hartu daiteke. Bi hauetatik aparte ibilbidean ez nuen iturririk topatu.
- Zailtasuna: Ibilbide osoko zailtasun teknikorik handiena Bazkalaitzeko arrakalan topatuko dugu. Bertako II+ eta III zailtasun mailako eskalada denbora eta mendizaleen joan-etorriek ederki leundutako harkaitzean egin beharko dugu. Kontuz arraila bustia badago, harkaitza oso labainkorra baita. Ubeiko ur-jauzien bidean, ipar hormaren oineko pasabide horizontalera zuzen igoz gero, II-III zailtasuneko hormatxo pare bat eskalatu beharko ditugu. Dena den bi hormatxo hauek iparrean dagoen pagadira pasa eta hemendik igoz saihestu daitezke.
- Eramandako materiala: Kaskoa eramatea ezinbestekoa da. Eskaladatxo errazetan trebetasuna izanez gero kaskoarekin nahikoa izango da baina, goian esan bezala, kontu handia izan arraila bustia badago, harkaitza oso labainkorra baita. Eskalatzen trebetasunik ez duen bakarren batekin joanez gero, 30 metroetako soka bat, hiru express zinta eta zinta pare bat eramatea gomendagarria izan daiteke.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: Hiru ordu eta hiru laurden pasatxo. Kontutan izan zati batean baino gehiagoan korrika txikian aritu nintzela.
Ibilbidea wikiloc web orritik deskargatu nahi baduzue
Powered by Wikiloc
DESKRIBAPENA
Egun eguzkitsu pare baten ondoren (aurten garestia izaten ari da eguzkia ikustea) eta oraindik hainbat herrietan San Juan suaren errautsak beroak zeudela, Unanuko elizatik goizeko zortziak hogeita bost gutxiagotan atera nintzen. Eguna beroa iragarrita zegoen arren, goizeko bederatzi graduek animatu eta herritik ateratzearekin batera korrika txikian hasi nintzen.
Unanuko eliza, goizeko zortziak hogeitabost gutxi.
Luzera eta metatutako desnibel positiboaren datu zehatzik ez nuenez, ibilbidea “lasai” hartzea erabaki nuen, hauspoa berotu gabe eta bihotz taupadak muga batetik behera mantenduz: “muga hortatio igo ezkeo, oinez hasiko naiz” erabaki nuen. Honela, GR-282 ibilbidea uzten den lepora arte fresko iritsi nintzen baina, pagadian gora hastearekin batera, nahiz eta abiadura dezente jaitsi, bertako hezetasunagatik izerdi patsetan hasi nintzen. Igoera lasai hartzea erabaki nuen: ez nuen deshidratatu nahi ezta hauspoa behartu ere. Metroak ttirri-ttarra irabaziz, Izozpetako bi harritzak zeharkatu eta, maldarik gogorrena atzean utzita, azkarrago hasi nintzen.
Bat batean, bihurgunetxo baten atzean ezusteko galanta hartu nuen: bidexkaren erdian, hegoak zabalik, hildako putrea zegoen. Inkontzienteki, putrea ez zapaltzeko gainetik salto egin eta ia basoan behera joan nintzen. Pago bati heldu eta, oraindik izualdia pasa gabe, aurrera jarraitu nuen Bazkalaitz arrakalaren oinera iritsiz.
Aurretik ez zihoan inor eta nahiz eta hasiera batean kaskoa ez jartzeko tentatua izan, arrakalaren hormen gainean ahuntzak ibiltzen direla jakinda, badaezpada kaskoa jantzi nuen: “motxilan eramateko hobe burun eramatea”. Argazki bat egin eta eskalatzen hasi nintzen.
Bazkalaitz arrakala lehen eskalada hasi aurretik.
Lehenengo igoeraren freskotasunez heldulekuak bata bestearen atzetik automatikoki topatuz joan nintzen. Harkaitza lehorra zegoen, eskalatzeko primerakoa. Konturatzerako arrakala eskalatu eta eguzkiaren izpiez gozatzeko aukera izan nuen. Arrakalaren amaieratik harri txiki bat hartu eta, bederatziak laurden gutxiagotan, Beriainputako gailurrera iristearekin batera, bertako postontziaren oinean utzi nuen: “harritxo bat igoera bakoitzeko”.
Gailurrean atsedentxo bat hartu, postontziari argazki bat egin, kaskoa jaso, gainean nuen botilatxoetako ura hustu eta pixkanaka maldan behera hasi nintzen. Hurrengo helburua? Iturtxiki iturria.
Beriainpuntako postontzia lehen igoeraren ondoren.
Jaitsiera lasai hartu nuen Elorriagoako arrasoatik gora doan bidea malkartsua baita. Bueno, bidea malkartsua eta ni baldarra, konbinaketa ederra txorkatilak bihurritzeko. Beriainera zihoazen mendizale goiztiarrekin gurutzatu eta Elkezbidera iristeko biderik zuzenena aztertzeko tarte motza hartu nuen, hirugarren igoeran ahalik eta gutxien jaisteko.
Goizeko bederatziak eta hamar pasatxoan Iturtxiki iturrira iritsi nintzen. Bizkarra freskatzeko motxila kendu, gogoz hidratatu eta ur botilatxoak betetzeko aprobetxatu nuen. Minutu gutxi batzuetako atsedenaren ondoren iturrian zeuden mendizaleak agurtu eta berriro ere maldan gora hasi nintzen. Iturrira itzuli arte Beriainpuntara beste bitan igo beharko nuenez, bigarren igoera lasaiago hartzea erabaki nuen, ahalik eta ur gehien aurrezteko.
Iturtxiki iturria.
Urteak ziren Ubeiko ur-jauzien bidetik igotzen ez nintzela eta bidegurutze pare batean nondik jo zalantzan izan nintzen. Tartean mendi ibilaldi edo mendi lasterketa batek utzitako margo gorrixkadun bidean metro batzuk ere bete nituen.
Ur-jauzien burrunbak beste edozein hotsaren gainetik nabarmentzen zen eta Beriainpuntaren iparrean sortzen den Ubeiko erreka gurutzatzea nahi baino gehiago kosta zitzaidan. Ipar hormaren oineko zeharkaldi horizontalera zuzen igo (tartean II-III zailtasuneko bi hormatxo eskalatu nituen) eta bertara iritsitakoan, erdi-korrika, erdi-oinez, zeharkaldi osoa egin nuen Beriainpuntaren iparreko pagadira iritsiz.
Pagadian gora berriro ere abiadura moteldu eta pago gazteen enborretatik tiraka metroak errazago irabaziz, Elketz zelaigunera lehenik eta Bazkalaitz arrakalaren oinera bigarrenez iritsi nintzen.
“Ze ondo oaindio aurretio ez dijo iñor” pentsatu nuen gora begiratuz. Lehen igoeran bezala, atsedentxo txiki bat hartu, zertxobait hidratatu eta kaskoa jantzi nuen. Oraingoan gel bat ere hartzeko denbora hartu nuen. Arrakalari eguneko bigarren argazkia egin eta eskalatzen hasi nintzen.
Bigarren eskalada hasi aurretik.
Metatzen hasitako nekearen eraginez bigarren eskaladak kontzentrazio handiagoa eskatu zidan. Heldulekuak ez nituen lehen eskaladan bezala automatikoki aurkitzen eta pasabideren batean gorputza nola kokatu ere bitan pentsatu behar izan nuen.
Hala ere eskalada nahiko arin egin eta Beriainputako gailurrera bigarrenez goizeko hamar eta hamar pasatxoan iritsi nintzen. Postontziaren oinean Bazkalaitz arrakalatik hartutako bigarren harria jarri, argazkia egin, kaskoa jaso eta ur pixka bat edan ondoren beherako bidea hartu nuen.
Beriainpuntako postontzia bigarren igoeraren ondoren.
Jaitsieran nuen kezkarik handiena Elkezbidera ahalik eta zuzenen iristea zen. Beriainera doan ohiko bidera iritsi nintzenean nire pentsamendutik maldan gora zihoan emakume batek atera ninduen: “¿Ya estás otra vez bajando?” sobra ere lehen jaitsieran berarekin gurutzatu nintzen. “Bueno, he subido por un atajo que hay por detrás” bota nion irribarretsu. “Ahhh!!! Es que viéndote bajar otra vez me estaba dando un bajón…”. “Bakarrik faltaet hirugarren jaitsieran berrirore gurutzatzea, jejeje” pentsatu nuen mendizalea agurtu nuenean.
Elkezbideren altuera berean nengoela uste izan nuenean bidea utzi eta eskuinera jo nuen. Horma baten gainera iritsi eta metro batzuk ibiliak nituenean Elkezbideren gaineko horman nengolea konturatu nintzen: “kakaaaaa!!!!”. Nengoen lekutik zuzen jaistea arriskutsu izan zitekeela ikusita, metro batzuk atzera egin eta horma inguratu nuen Elkezbidera iritsiz.
Elkezbide korrika txikian zeharkatuz hirugarren eta azkenekoz Bazkalaitz arrakalaren oinera iritsi nintzen.
Oraingoan ere ez nuen inor aurretik. Aurreko igoeretako erritualari jarraituz, kaskoa jantzi, ur pixka bat edan, gel bat hartu eta, argazki bat egin ondoren, eskalatzen hasi nintzen.
Hirugarren eskalada hasteko prest.
Hirugarrren eskalada lasaiago hartu arren, bigarren eskaladarekin alderatuz arin igo nintzen, eskalada osoaz gozatuz. Arrakalaren amaieran hirugarren, eta azken, harria hartu eta goizeko hamaikak hamar gutxiagotan Beriainputako postontziaren oinean utzi nuen.
Beriainpuntako postontzia hirugarren igoeraren ondoren.
Erokeria egi bihurtuta oso zoriontsu sentitzen nintzen. Baina aurretik berriro ere jaitsiera malkartsua nuen. Jaitsi aurretik ura lasai asko edan, postontziari azken argazkia egin eta, kaskoa jasotzen nuen bitartean, begiak itxita, gailurrean eserita, mendiak ematen duen bakeaz gozatzeko aukera izan nuen.
Zoriontsu Beriainpuntako gailurrean.
Une mistiko honen ondoren motxila berriro ere bizkarreratu eta maldan behera hasi nintzen, oraingoan bitan ikusi nuen mendizalea ikusi gabe, jejeje.
Elorriagoako arrasoan behera hasi eta Iturtxiki iturriaren arteko pagadian sartu nintzenean, pagadiaren erdian dagoen ur deposituaren aurretik, eskuinera margo gorrixkaz adierazitako bidea ikusi nuen, Ubeiko ur-jauzien bidean gora nindoala ikusitako bide bera. Bitan pentsatu gabe Iturtxikira doan bidea utzi eta margo gorrixken atzetik hasi nintzen, Unanura eramango nindutelakoan.
Pagadia atzean utzi eta Labetagañeta eta Txingillagor muino edo mendixkak igo ondoren, margo gorrixkek adierazitako bideak Egutera zelaian behera Unanuko irteeran dagoen Babatzeko portalangara eraman ninduen. Jaitsiera hau ez nuen ezagutzen eta izugarri gustatu zitzaidan, pena tartean iturririk ez egotea.
Langa zeharkatu eta bost minutu eskasean Unanun sartu nintzen elizara hamaikak eta hogei pasatxoan iritsiz.
Unanuko eliza goizeko hamaikak eta hogei pasatxoan.
Gelditu nintzenean izerdi patsetan hasi nintzen. Kotxea utzitako lekura iritsi eta arropa aldatzen nuen bitartean eginiko ibilbideaz gozatzen hasi nintzen. Izugarrizko ibilbidea ez bada ere oso zoriontsu sentitzen nintzen, buruan dudan mota honetako beste erokeri baterako entrenamendu ederra izan zelako. Ea erokeri berri hau betetzeko tarterik hartzen dudan.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina