- Dudak dauzket.
- Goraka hasi ta asuntoa zaile ikusten badet hala nola jaitxiko naiz.
- Baleee - erantzun zidan etsipen puntu batez, behin eskalatzen hasiz gero buelta hartzea zaila izango zela jakingo balu bezala."
"Non gogoa, han zangoa", "gustuko lekuan aldaparik ez" eta “ezina, ekinez egina” euskal esaerek ongi laburtzen dute mendira hurbiltzeko dugun filosofiari buruzko ideia. Gure irteera eta ibilbideetan hiru esaera hauek, gozogileek irin, azukre, gurin eta arrautzekin egiten duten moduan, modu ezberdinean nahasten ditugu opil ezberdinak lortzeko asmoarekin.
Eskalada honetarako zehazki, lehen bi esaerak osorik erabili genituen, “ezina” hitzetik aldiz, gutxi, eskalada ekinez egina izan zelako. Eta ez da gutxiagorako, hiru saiakera behar izan baititugu Akerregiko Hamabietako bargaren irteera zuzena eskalatzeko. Lehenengo saiakeran, bide hau piolet eta kranpoiekin erosoago eskalatuko genuela ikasi genuen. Bigarrenean aldiz, kranpoi eta pioletak eraman arren, elurra edo izotza beharko genuela ikasi nuen, harri askez jositako lur bigunean trakzioa egitea zaila eta arriskutsua baita. Honetaz aparte, soka bat eta aseguratzeko materiala eramatea seguruena izango zela ere ikasi nuen, orratzak irteera mehartzen duen lekuan zein zailtasun topatuko genuen ezin izan nuelako ikusi. Honegatik, Asierrek eskalada hau egiteko motibatua zegoela esan zidanean izugarri poztu nintzen, hirugarrenean eskalada hau aurrera aterako zela argi izan nuelako. Beriainen onespenarekin, noski.
Honela ba, opil berri bat egin asmoz, motxilan hiru osagaiak genituela Unanutik goizeko zortziretan atera ginen. Bai eta opil goxoa kozinatu ere!!!
IBILBIDEA
Ibilbidea Unanuko elizaren ondoan hasi genuen. Beriainera doan ohiko bidea jarraituz, Iturtxiki iturrira iritsi eta, metro batzuk gorago, Beriaingo ohiko bidea utzi genuen, Lezizagoako bidea jarraituz. Egurrezko langa bat atzean utzi eta 80 metro ingurura, pagadian sartu eta Gaandurdi bidea jarraituta, Lurgorri harritza nabarmenera iritsi ginen.
Harritza zuzen igotzea badago ere, elurrik ez zegoenez, bere eskuinetik (pagadiaren ertzetik) eroso eta azkarrago igo ginen, Akerregiko paxara oinez, inongo arazorik gabe iritsiz. Bertatik 150 metro inguru ekialdera (eskuinera) ibili ondoren, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidearen sarrerara iritsi ginen.
Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidea horma bertikalaren azpian dagoen paxa estura arte eskalatu genuen. Paxa honetan, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidea utzi eta, ezkerrera (mendebaldera) hartuz, parean dagoen belarrez estalitako horma tentera zuzendu ginen.
Hormaren goiko aldean orratz nabarmen bat dago. Irteera zuzena orratzaren ezkerretik doa, III+/M4 zailtasuneko hiru irtengune eskalatuz. Guk bi soka-luzeetan eskalatu genuen.
Hormatik aterata, ipar-mendebaldean, 80-100 metro ingurura, San Donatoko baseliza dago. Bertara iritsi aurretik I zailtasuneko hormatxo txiki bat eskalatu genuen.
Jaitsiera Eguterako bidetik egin genuen. Bide honen inguruko informazio zehatza kronika honetan irakurri dezakezue.
Ibilbidearen nondik norakoak. Urdinez, igoerako bidea; gorriz, eskalatzen igotakoa eta zuriz jaitsiera.
Ibilbidea wikiloc web orritik deskargatu nahi baduzue.
Powered by Wikiloc
BIDEAREN DATU BATZUK
- Ibilbide osoaren luzera: 8,5 kilometro inguru.
- Punturik baxuena: Unanu, 631 metro.
- Punturik altuena: Beriain, 1.493 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 1.000 metro inguru.
- Igotako mendiak: 1.
- Irteera zuzenaren luzera: 80 metro.
- Luze kopurua: 2.
- Nork irekia: Honen inguruko informaziorik ez dut topatu.
- Zailtasuna: III+/M4. Luzez-luze: 1ºL: III+/M4 (30 m), 2ºL: III+/M3 (20 m). Zailtasuna ez gutxietsi, aseguruak jartzeko aukerak eskasak dira eta.
- Orientazioa: Hegoaldea.
- Ura: Unanu herrian eta Iturtxiki iturrian ura hartu daiteke.
- Eraman beharreko materiala: 30 metroetako bi soka, luzera ezberdineko 4-5 express zinta, Lincam eta artaka-trabagailu jokoa, iltze batzuk (lauak badira, hobe) eta luzera ezberdinetako zinta-uztaiak. Walkie-talkie pare bat ere eramatea gomendagarria izan daiteke haizea badabil.
- Ibilbide osoa egiteko pasatako denbora: Bost ordu eta erdi, atsedenak barne.
BIDEAREN KROKISA
Ibilbidearen nondik norakoak. Zuriz, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidea, gorriz aldiz, irteera zuzena..
Krokisa zehatzago. Orlegiz, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidea, zuriz, hasierako tximinia saihesteko jarraitu daiteken bidea eta gorriz irteera zuzena.
DESKRIBAPENA
Unanuko kaleen artean haize ufadak besterik ez zebiltzaten goizeko zortziretan elizatik gora oinez hasi ginenean. Motxilaren barruan, kaskoa, arnesa, pioleta, kranpoiak eta sokak ezkutatuta. Oharkabean pasa nahi genuen, mendizale "normal" bezala, neguko traste guztiak kanpoan eramanez gero atentzio gehiegi emango genuelako. Eta ez zen gutxiagorako, Beriain osoan elurrik ez baitzegoen. Kontrabandista pare baten moduan sentitzen ginen, motxilen barruan debekatutako materiala eramango bagenu bezala mugitzen ginelako. Hala eta guztiz ere, goi mendiko botek edozein mendizaleren aurrean salatuko gintuzkete, jejeje.
Haizeak Gaandurdi bidera arte lagundu zigun. Pagadiaren babesean, pagoetatik eroritako hostoen gainetik arrastoa irekitzen genuen bitartean, adar biluzien artetik zerura begiratzen genuen, haizeak ziztu bizian eramandako hodeien ikuskizunaz gozatuz.
- Goien haizea fuerte dabil.
- Joer baietz - erantzun nion Asierri - ea paretan sikiera babesen garen.
Lurgorri kanala ia bere osotasunean eskuin ertzetik igo genuen, bertako pago eta zuhaixketatik gertu mantenduz. Denbora gutxian hirugarren aldia zen kanal hau igotzen nuela, eta hiruetatik hau izan zen igoerarik eroso eta azkarrena. Metroak irabazi ahala, laino itxi bat Beriaingo hego-horman finkatu eta horma estaltzen hasi zen, harkaitza lainoan desegin eta erreferentzia guztiak galdu genituen arte. Hala ere, konturatu ginenerako Akerregiko paxan geunden.
- Hemendio gora hobe kaskoa jartzen badeu - esan nion Asierri, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidearen sarrerara iritsi ginenean.
- Ea harrie oso bustie ez daun... - erantzun zidan.
Kaskoak jarri ondoren, trago bat ur edan eta Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidean gora hasi ginen. Hasierako kanal/tximinia bustia bazegoen ere, ez genuen zailtasun handirik izan metroak arintasunez irabazten joateko.
Kanal/tximiniaren lehen metroetan.
Oinak harkaitz bustian irrist ez egiteko non jarri ongi begiratuz, gorputzaren pisua batetik bestera zuhurtziaz pasatzen genuen, tximinia osatzen duten bi hormen artean dantzan ariko bagina bezala. Tximiniaren zatirik bertikaleena atzean utzita paxa zintzilikatura atera ginen.
Tximinitik paxa zintzilikatura ateratzen.
- Oain hor paren daun resaltea eskalau ta gero han goien ikustean orratzan ezkerretio igo beharren gare - bota nion Asierri irteera zuzena seinalatuz.
Eguraldi onarekin egindako argazki honetan, paxa zintzilikatutik gora gelditzen den bidea ikusi daiteke. Bertan, zuriz, Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidea nondik doan marraztu dut. Argazkian bilgune sendo bakarra muntatu daiteken pagoaren kokalekua ere ikusi daiteke.
Paxa zintzilikatua zeharkatzen genuen heinean lur eta belarra geroz eta bustiago zegoela iruditu zitzaigun. Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidearen bigarren irtengunea eskalatu eta paxa estura iritsi ginenerako galtza eta eskularruak bustiak genituen.
"Akerregiko Hamabietako bargaren ohiko bidearen bigarren irtengunea eskalatu genuenerako galtza eta eskularruak bustiak genituen..."
- Nola ikustezu? - esan nion Asierri mendi osoa bustia zegoela ikusita.
- Bueno, ya ke materiala ekarri deun probau dezakeu - erantzun zidan
- Asuntoa ondo ikusten ez badeu, bide normala hemendio eskubira dijo - esan nion laino artera seinalatuz - guk hemendio gora igotzen jarraitu beharra daukeu.
Hasieran zalantzan izan ginen hormaren azpiko pagoan bilgunea muntatu ala ez. Aldeko eta kontrakoak balioztatu ondoren, bilgunea irteera zuzenaren azpian jaiotako zuhaixken enborren artean muntatuko genuela erabaki genuen. 30 metroetako soka "motzak" genituen eta, bestalde, pagotik gora bigarren eskalatzen hasiko zena lehen metroetan zeharkaldi zikin bat eginez hasi beharko luke.
Baina zuhaixketara iristeko 3 metro inguruko hormatxo bat eskalatu beharra dago.
- Gogoratzen naiz zapatilekin etorri nintzenen hormatxo hau errex eskalau nula, nahizta jaisteko izerditxoren bat edo beste bota. Klaro, ordun paretatxoa sekoa zeon...
Irteera zuzenaren lehen saiakeraren argazki honetan "0" bilgunea muntatuko genuen zuhaixkak ikusi daitezke baita, argazkiaren beheko zatian, bertara iristeko eskalatu behar den hormatxoa ere.
Hormatxoa belar bustietatik tira eginez eskalatzen hasi eta oinek irrist egiten zutela ikusi bezain pronto pioletak ateratzea erabaki genuen.
- Nik uste zati hau pioletekin askoz errexago igoko deula - esan zidan Asierrek motxila berriro ere sorbaldatik zintzilikatu zuenean.
Pioletak belarrak osatutako boletan sartu eta, sendo eusten zutela ikusi ondoren, hormatxoa kontu handiz eskalatu genuen zuhaixketara iritsiz (III).
Merezi zuen eskalatzen jarraitzea? Hori zen une horretan genuen zalantza. Arnesa jantzi egingo genuela zen argi genuen gauza bakarra, eskalatutako hormatxoaren baldintzak kontutan izanda, segurtasun osoz jaisteko rappel bat egin beharko genuelako. Arnesa jartzea ez zen lana erraza izan: leku ezeroso batean egoteaz aparte, amorruz altxatutako haizeak batera eta bestera mugitzen gintuen oreka mantentzea zailduz. Erabaki bat hartu beharra genuen goitik behera blai eginda amaitu aurretik.
- Nola ikustezu? - Galdetu nion Asierri haizearen orroen gainetik oihukatuz.
- Dudak dauzket.
- Goraka hasi ta asuntoa zaile ikusten badet hala nola jaitxiko naiz.
- Baleee - erantzun zidan etsipen puntu batez, behin eskalatzen hasiz gero buelta hartzea zaila izango zela jakingo balu bezala.
Harritu ninduen Asier zalantzekin ikustea, normalean ni izaten naizelako bietatik zalantza gehienak izaten dituena. Materiala prestatzen nuen bitartean, bera ahalik eta bilgune sendoena muntatzen hasi zen.
- Ostia, expressak etxen utzittut!!! - bota nion friend-en poltsa ireki nuenean.
- Bueno, txarrenetio friend-en mosketoietatik sokak pasa edo zintekin apañon bat ingozu.
- Bai, hala beharko.
Ekarritako material eskasa arnesetik zintzilikatu eta sokei korapiloa egiten hasi nintzen.
- Nahi dittuzu iltze batzuk eraman? - esan zidan azkeneko momentuan.
- Bueno, bazpare emaizkiazu, baña eztakit erabiliko dittuten.
- Gañea pare bat tailer baten indakok die. abandonautzen baditteure igual dio.
- Oain Cassin bezela hasi behar al deu gure iltze propiok itten? Jejeje - erantzun nion irribarretsu eskalatzen hastearekin batera.
- Lehengo luzea, 30 metro, III+/M4. Lehenengo metroak eskalatzen hasi nintzenean (III) piolet eta kranpoiak lokatz eta belarretan ongi sartzen baziren ere sendo trabatuta gelditzen ez zirela konturatu nintzen. Belar bustiak honetan guztian laguntza handirik eman ez arren, metroak poliki-poliki irabazten nindoan, lasai, estutu gabe.
Asierren animo eta azalpenak, pagoen hostoak balira bezala, haizeak eramaten zituen, bakarrik eskalatzen ari nintzenaren sentsazioa handituz, haizearen oihuaren gainetik ez bainuen ezer entzuten. Metroak irabazi ahala, horma tximinia baten itsura hartuz eta lurraren azpitik harriak azalduz joan ziren, piolet eta kranpoiak sartzeko aukeratutako leku bakoitza sendoa zela egiaztatzera behartuz. Konturatu nintzenerako, lehen irtengunearen azpira iritsi nintzen.
Lehen irtengunea, 3 metro ingurukoa, bertikala da. Irtengunea babesteko friend bat trabatzeko leku baten bila hasi nintzen. Horma goitik behera begiratu arren ez nuen ezer topatu.
- Aizkorrin hok baño zailegok sokaipe eskalauta dauzkezu – animatu nintzen.
Oinak horma bakoitzean jarrita gorputza pixkanaka altxatzen joan nintzen. Lehen aukera izan nuenean, besoa luzatu eta eskuin pioleta irtengunearen goiko erlaitz txikian sendo sartzea lortu nuen. Hau ikusita, ezker pioleta eskuinekoaren ondoan sartu eta, hauetatik tira eginez, irtengunea eskalatu nuen (III+/M4).
Argazki honetan irteeraren hasierako metroak eta lehen irtengunea ikusi daitezke, baita "0" bilgunea muntatu genuen zuhaixka eta pagoa ere..
- Ufaaa!!!! Igotaaa!!! – oihukatu nion haizearen zaratagatik entzuten ez zidan Asierri.
Lehen irtengunea eskalatuta, metro tente baino errazago batzuk eskalatzen jarraitu nuen, bigarren irtengune batekin topo egin nuen arte.
Bigarren irtengunea lehenengoa baino bertikal eta luzeagoa (4-5 metro) zela iruditu zitzaidan. Irtengunea eskalatzen hasi aurretik aseguru on bat aurkitu nahi nuen, irtengunea aseguratzeko baino, txarrenean bertatik rappel bat egiteko, banekielako buelta hartuz gero lehen irtengunea eskuak erabiliz jaistea oso zaila izango zela.
Harri bakoitza, pitzadura bakoitza, hormaren zirrikitu bakoitza behin eta berriz aztertu arren ez nuen ezer topatu. Bihotz taupaden abiadura azkartzen hasi ziren, urduritasun ezeroso bat sentitzen hastearekin batera. Geroz eta argiago nuen asegururik jarri gabe goitik ateratzen saiatzea besterik ez zegoela. Eta beharbada beste aukerarik ez nuela argi izatea izan zen lasaitu ninduena.
Lehen irtengunean egin bezala, oinak irtengunearen bi hormetan jarriz gorputza pixkanaka altxatuz joan nintzen. Irtengunea zentimetroka eskalatzen nuen heinean, pioletak sendo trabatzeko lekuen bila nenbilen, behin baino gehiagotan altzairua harrien gogortasunarekin topatuz.
Irtengunea horma-hobi bat osatzen duen erlaitz inklinatu batean amaitzen zela ikusi nuen. Erlaitzaren harri askeen artean pioletaren punta hala nola trabatu eta, fede handia eskatu zidan azken mugimendu batekin, irtengunea eskalatu (III+/M4) eta horma-hobian sartu nintzen.
Horma-hobitik gora eskalatzen nola jarraitu begiratzen hasi nintzenean Asierren oihu bat entzun izana iruditu zitzaidan. Irtengunearen ertzera hurbildu eta oihuka hasi nintzen. “Sokaaaa!!!” izan zen entzun nuen gauza bakarra. Soka amaitzear zegoen. Mezua ulertuta, bitan pentsatu gabe, bilgune bat muntatzeko leku baten bila hasi nintzen.
Zer frustrazio sentsazioa bilgune bat muntatzeko lekurik ez zegoela ikusi nuenean!!!!
Horma-hobiaren gainean harri handi batek harkaitz-zubi bat osatzen zuela ikusi arren, ezin izan nuen bertatik zinta bat pasatu. Desesperatzen hasita nengoenean pitzadura txiki bat ikusi eta Asierrek azken momentuan eman zizkidan iltzeekin gogoratu nintzen. Tailerrean egindako iltze fin bat hartu eta erdia baino gehixeago bakarrik sartzea lortu nuen. Bigarren iltze bat ondoan sartzen hasi eta hau ere ezin izan nuen osorik sartu. Ez zen munduko bilgunerik sendoena, baina sokak tenkatuta jasoz gero eutsiko zuela pentsatu nuen.
- Hala beharko do...
Lehen bilgunea.
Bilgunea muntatu nahian nenbilen bitartean Asier izozten hasita zegoen. Hezetasun eta haizeagatik eskuak izoztuak izanda, sokak arnesera lotzeko behar den korapiloa egiteko zailtasun handiak zituen. Sokak lotzea lortu zuenean, hotzaren eraginez, une batez zorabiatzen hasten zela sentitu zuen, tentsio beherakada bat izango balu bezala. Unea ez zen luzea izan, baina bai nahikoa kezkatzeko. "Hemen mareauta gelditzen banaiz?" ideiak indarra hartzen joan zen bere barnean. Honegatik, soka tenkatzen zela sentitu zuenean ziztu bizian hasi zen horman gora eskalatzen, galdutako berotasuna errekuperatu nahiko balu bezala.
Bilgunera di-da batean iritsi zen:
- Joer, hoi da belozidadea.
- Izoztuta neon ta soka goitio daula aprobetxauta ahal izan deten azkarren eskalau det - erantzun zidan bilgunean izandako zorabio hasiera kontatuz - gañea iltzek sartuittuzula entzun detenen reunioa txarra etzela izango pentsau det.
Lehen bilgunera iristen. Horma-hobiaren zorua harri askez estalia dagoela ikusi daiteke.
- Eztittut argazkik egin ere.
- Lasai Asier, inportantena segurtasune da, argazkik gutxiñekok die, ta luze hontan ta egualdi honekin, argazkik itteko aukera haundiik eztau.
Soberan nuen material eskasa Asierri eman eta horma-hobitik gora nola jarraitu aztertzen hasi ginen. Logikoena zuzen jarraitzea bazen ere, bidea ixten duen horma makurtu eta bustiak ez zigun konfiantza handirik eman.
Horma-hobiko pareko horma makurtua.
- Ezkerreko paretatio beittukoet aber...
- Bigarren luzea, 20 metro, III+/M3+. Ezker hormak 3-4 metro izango ditu. Pioleten puntak non trabatu begiratu ondoren oinentzako bi koska txikiren gainean jarri eta, metro bat inguru irabaziz, arrail txiki batean Link cam txikiena trabatzeko aukera izan zuen. Hemendik gora, pioletak kontu handiz lekuz aldatu, gorputza orekatu eta irtengune edo hormatxoaren gaineko belarrean ezker pioleta sendo sartzeko leku eder bat topatu zuen. Honen ondoan eskuin pioleta sartu eta, besoetatik tira eginez, horma eskalatzea lortu zuen (III+/M3+).
- Nahibazu indako iltzea utzi, hola hemendio norbait pasa denaren señalea utziko deu, jejeje - esan zidan hormaren gainetik umorea berreskuratuta.
Hormatik gora, II+ zailtasunaren inguruan dagoen malda inklinatua eskalatzen jarraitu zuen, maldaren amaieran dagoen hormara iritsi zen arte. Bertan, harkaitz batetik zinta bat pasatuz, bilgunea muntatu zuen.
Asierrek esan bezala, bilgunea desmuntatu nuen "artisau-iltzea" bertan utziz.
Bilgunean utzitako "artisau-iltzea".
Horma uste nuena baino errazago eskalatu nuen arren (sokak gainetik izateak ematen duen konfiantzaren ondorio, noski), Asierren eskalada meritu handiagokoa izan zen, behetik goraino kranpoirik gabe eskalatu zuen eta.
Hormaren gainetik horma-hobira egindako argazkia.
Belarretara pasa nintzenean metroak azkar irabazi nituen, Asierren ondora arin iritsiz.
Bigarren bilgunera iristen. Argazkian hemendik gora jarraitutako bidea margotu dut.
Ez genuen elkarrekin denbora luzerik egin. Bilgunea desmuntatu, sokak motxilan jaso eta, indarra pixkanaka hartuz zihoan euripean, gorako bidearekin jarraitu genuen irteeraren amaierara iritsi ginen arte (II).
Irteeraren azken metroetan.
Irteeratik atera ginenean haizeak ia lurrera bota gintuen.
- Ze ingodeu, ermitaño jarraittu edo gauzak hemen jaso?
- Goazen ermitaño a toda letxe hemen izoztuta bukau baño lehen - erantzun nion kranpoiak kentzen nituen bitartean.
Irteeraren goiko zatia honen gainetik ikusita. Orratzaren goiko zatia ikusi daiteke
Laino artean, intuizioz jarraitu genuen gutxi gora behera ipar-mendebaldeko noranzkoa mantenduz.
A zer nolako lasaitasuna hartu genuen laino artean baselizaren silueta ikusi genuenean!!!
Baselizaren arkupean, barrura sartu gabe, eskaladako material guztia motxiletan gorde eta, mendizale "normalen" itsura berreskuratu genuenean barrura sartu ginen, barruko biztanleak agurtuz.
Baselizaren babes eta epelean gorputza berriro epeldu arte izan ginen. Tenperatura berreskuratu genuenean trago bat ur edan eta beherako bidea hartu genuen.
Metroak galdu ahala laino hezea, haize ufadak eta pasatako hotza atzean geldituz joan ziren. Unanura itzuli ginenerako gorputzak bero-bero genituen berriro ere.
Unanuko kaleetan epel eta zoriontsu.
Eguraldi eta baldintzak ez genituen lagun izan eta onartu beharra daukat ez nuela hasieran pentsatun nuen bezain beste gozatu. Beste baldintza batzuetan igoera hau beharbada errazagoa eta gozagarriagoa izan daiteke, baina, baldintzak baldintza, kontu handiz eskalatzeko bidea dela uste dut, harri aske asko eta aseguratzeko aukera gutxi dagoelako. Izan ere, bota nuen harri handietako bat "0" bilgunearen ondotik pasa zela esan zidan Asierrek. Arantza txiki hau kentzeko baldintza hobeagorekin itzuli beharko dugu, jejeje.
Arantza, zailtasun eta ezerosotasun guztien gainetik, Beriain bezalako mendi ibilian oraindik abenturarako eremua dagoela deskubritzeak sortzen digun asetzea itzela da. Eta oraindik buruan ditugunak!!!!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina