AZKEN 10 SARRERAK

2020/02/15

BERIAIN (1.493 m). IBILBIDE ZIRKULARRA IPAR ETA HEGOALDEKO ISURIALDEAK EZAGUTUZ. 2020/02/09

Beriainpunta eta Bazkalaitz arraila erdian. Ibilbide honetan mendi osoa inguratzeko aukera izango dugu.


- Noa zoaz?
- Beriaiñea.
- Beize?
- Bai... jejeje.
- Kontuz ibili.
- Lasai, gaur igo ta jaitxi bide normaletio ingoet.
- Ahhh bai? – Erantzun zidan Itzik harriduraz, logela goizean goiz utzi aurretik.

Ez naiz, etxe ondoko mendietan behintzat, ohiko bideetako ibiltari sutsua, baina hauetatik maiz igo edo jaisten naiz. Eta komeni da noizik eta behin bide hauetatik ibiltzea, eguraldiak okerrera egiten badu, iluntzen badu edo, edozein ezustekoren aurrean, bide hauetako itzulera eroso eta garbia izaten delako. Gainera, ohiko bideetatik ez balitz, ezohiko bide askotara iristea oso zaila izango zen.

Beriainen kasuan, aspaldi bide normaletatik igo edo jaisten ez banaiz ere, ibilbide zirkular hau egiteko nituen gogoak lehenagokoak dira. Ibilbidetik ezagutzen ez nuen zati bakarra Unanu eta Uharte Arakil arteko tartea zen, nahiz eta zati honen erdia Bazkalaitz arraila Izozpetako bidetik igo genuenean ezagutu. Jostunaren moduan, ehun zati ezberdinekin trajea osatzea falta zitzaidan.

Eta jostorratza eta haria motxilan sartuz, trajea josteko asmotan Uharte Arakilera zuzendu nintzen.

IBILBIDEA

Ibilbidea Uharte Arakileko igerilekuko aparkalekuan hasi eta amaitzen da. Beriainera Portuko bidea jarraituz igo nintzen, PR-NA 201 ibilbidetik hain zuzen ere. Igoera hau motz, zuzen eta gogorragoa Beriaingo kilometro bertikalaren bidea jarraituz egin daiteke.

Beriaindik Unanura Eguterako bidetik jaitsi nintzen. Eguna beroa bada, Unanura doan ohiko bidetik ere jaitsi daiteke, tartean Iturtxiki iturrian ura edatera geldituz. Eguterako bidearen azalpen zehatza kronika honetan irakurri dezakezue.

Amaitzeko, Unanu eta Uharte Arakilen arteko bidea GR-282 edo artzaintza naturbidea jarraituz egin nuen. bi herrien arteko tarte honetako zati eder baten azalpen zehatza kronika honetan irakurri daiteke.

Ikusten denez, ibilbide hau ez da originala, baina originala ez bada ere, Beriainen bi isurialdeak ezagutzeko aukera ematen du eta, bide batez, Beriainpunta ikusgarria inguratzen da, Bazkalaitz arraila ikuspuntu ezberdinetatik ikusi eta gozatzeko aukera emanez. Ibilbide zirkularra izanda noranzko batean nahiz bestean egin daiteke, baina nire uste apalean, erosoagoa da Beriaingo ipar-hormatik igo eta hego-hormatik jaisten bada.

IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Ibilbidearen luzera: 16 kilometro pasatxo.
- Punturik baxuena: Uharte Arakileko igerilekua, 485 metro.
- Punturik altuena: Beriain mendia, 1.493 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 1.180 metro inguru.
- Igotako mendiak: 1.
- Zailtasuna: Ibilbideak zailtasun teknikorik ez dauka eta bere osotasunean oinez egin daiteke. Bidea bustia badago harriak irristakorrak egoten dira, beraz, bastoi eta makil batzuk eramatea ez legoke gaizki.
- Ura: Uharte Arakilen eta Unanun ura hartu daiteke.
- Eramandako materiala: Ez da material berezirik behar.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: Lau ordu eta erdi, atsedenak barne. Uhartetik Beriainera bi ordu, Beriaindik Unanura ordu eta hamar minutu eta Unanutik Uharte Arakilera ordu eta hogei minutu.

Ibilbidea deskargatu nahi baduzue:

Powered by Wikiloc

DESKRIBAPENA

Uharte Arakileko igerilekura iristeko telefono mugikorreko "Google Maps" aplikazioa piztu egin behar izan nuen, Arakil bailara behe-laino itxi batek estaltzen baitzuen. Goizeko zazpiak eta erdi pasatxo izan arren, aparkalekua mendiko korrikalari talde batez animatua zegoen. Gelditzen zen leku bakarrenetako batean kotxea utzi eta, maletategian eserita mendiko botak janzten nituen bitartean, GPS-ak zeru ilunean sateliteak aurkitzen hasi zen.

Elkar agurtu ondoren korrikalariak ziztu bizian alde egin zuten, aparkalekua isilik geldituz. GPS-aren bilaketa amaitu eta, beharrezko guztia soinean neramala baieztatu nuenean, martxan jarri nintzen.

Aparkalekutik jarraitu beharreko bidea, karratu gorriaren barnean ibilbideko lehen poste eta panel adierazlea. Oinez hasi nintzenean behe lainoa pixkanaka desegiten hasita zegoen.


Haize bolada bortitzak haize-guneetan...”. Irratiko bafleetatik entzundako eguraldi iragarpenagatik banekien Beriaingo lautadan haize ufada gogorrak topatuko nituela. Honetaz aparte, goiko haitzak hodeiek hartuak zituztenez, haize boladetaz aparte hezetasun handia topatuko nuela pentsatu nuen. Hau horrela izanda, igoera lasai hartzea erabaki nuen, ahal zen neurrian izerdirik bota gabe, goiko lautadara iritsitakoan ez hozteko.

Ur-depositu bat eskuinetik inguratu ondoren, behe-laino eta basoaren arteko muga atzean utzita, otsaileko ilargi bete eta ikusgarria zeruertzean ezkutatzeko aukera izan nuen. Ilargi bete honi “elur-ilargia” izena ere ematen zaio, eta ilargia lurretik gertuen dagoen momentuarekin batera izaten da. Momentu magikoa izan zen, ibilbidea ongi joango dela aurreratzen duen horietakoa.

Ur-depositua.


Ur-depositua atzean utzi ondoren, bidea harizti batean sartzen da. Hezetasunak eta pasatako mendizaleen joan etorriek lokaztutako bide irristakorrean oreka hala nola mantenduz, esnatu berriak ziren txorien abesti lasaigarrien gainetik ez zen gehiago entzuten. Martxa gelditu eta txorien arteko elkarrizketari harreta jarri nion, zer edo zer ulertuko nuenaren itxaropenean, jejeje.

Hariztiaren erdian. Txorien arteko "elkarrizketa" ikaragarria izan zen, txori-denda baten erdian nengoela zirudien.


Udazkenera oraindik tinko eusten ziren hosto gorriz betetako pago gazteen artean metroak irabazten jarraitu nuen, aldapa nabarmen baten oinean poste adierazle batekin topo egin nuen arte.

"... poste adierazle batekin topo egin arte".


Maldaren eraginez, bihotzaren taupadak lehen aldiz bizi-bizi jarri ziren. Izerditzen hastearen beldurrez, abiadura moteldu, pagadiaren erdian dagoen zelaigune zabal batean hankei atseden pixka bat eman eta, zelaigunea atzean utzi ondoren, berriro ere aldapan gora jarraitu nuen.

Zelaigunearen erdian. Goian, lainoek haitzetatik askatu gabe. Kuriosoa da, neguan izan arren, zuhaitz asko oraindik ere hostoak bota gabe.


Parean, basoaren erdian, Moteaundiko kanala azaldu zen, Iker eta Gotzonekin duela sei urte eskalatutakoa. Pentsamendua halabeharrez egun hartara joan zitzaidan eta, PR arrastoen atzetik, metroak irabazten nituen heinean, egun hartako eskalada ederraz gozatzeko aukera izan nuen berriro ere.

"Parean, basoaren erdian, Moteaundiko kanala azaldu zen".


PR marketako bat.


Pentsamendu hauetan murgilduta nenbilela beste poste adierazle baten parera iritsi nintzen.

"... beste poste adierazle batera iritsi nintzen".


Postetik gora begiratu eta, maldak berriro ere gora egiten zuela ikusita, abiadurari martxa batzuk kendu nizkion, gorputza gehiegi ez berotzeko polarraren kremailera irekiz.

Maldan gora berriro ere.


Behean, Arakil bailarako behe lainoa deseginda zegoen eta lainoaren lekua eguzkiaren lehen argiek hartu zuten, inguruko haitzei protagonismoa emanez: Aiztondo, Madalenaitz, San Miguel… baita Espilletako gandor eta orratzak ere.

Uharte Arakil eta honen atzean Aiztondo eskalada eskola. Eskuinean, Madalenaitz eta bere hego-mendebaldeko gandor nabarmena ikusi daitezke.


Lakuntzako Espilletako gandor eta orratzak eguzkipean.


Altuera irabaztearekin batera harriek pagoei pixkanaka lekua hartuz joan ziren. Goitik behera zetorren mendi korrikalari batek “Arriba hay mucho viento y está feo” ohartu zidan, beste batek, laugarren poste-adierazlera iritsi baino lehen aurrea hartzen zidan bitartean. Kuriosoa bada ere, mendiaren isurialde honetan ikusi nituen guztiak mendi-korrikalariak izan ziren, mendiaz gozatzeko modua asko aldatzen denaren seinale. Edo, Beriaingo kilometro bertikalaren eragina? Hain zuzen ere, laugarren poste adierazlea da Portuko bidea eta kilometro bertikala behin betiko banatzen dituena. Kilometro bertikala jarraitu ala ez zalantzan izan nintzen. Azkenean, Portuko bidea jarraitzea erabaki nuen, helburua Beriainera ohiko bidetik iristea baitzen.

Laugarren poste adierazlea eta aurreratu ninduen korrikalaria.


Pagadiaren mugara iritsi eta aurretik belarra besterik ez zegoela ikusi nuenean, mendiaren goiko lautadatik urrun ez nengoela ohartu nintzen. Basoaren babesa atzean utzita, goitik zetorren haizeak indarra hartuz joan eta hotzikara bat sentitu nuen. Lanbroaren erdian sartu eta Portuaren pasabidera iristear nengoela ikusi nuenean, lautadan topatuko nuen haizetearen beldurrez, harkaitz baten babesean haizearen kontrako txamarra, buruko zinta eta eskularruak jantzi eta ipar-hormaren azken metroak igo nituen.

Pagadia eta zelaiaren arteko mugan. Aurretik, aurreratu ninduen mendi-korrikalaria.


Portuaren pasabidera iristen.


Portuaren pasabidea zeharkatu eta lautadara igotzearekin batera haizeak oreka galdu arazi eta ia lurrera bota ninduen. Haizeari bizkarra emanez, Portuaren pasabideari argazki azkar bat egin eta, hozten hasi aurretik, lautadan gora hasi nintzen.

Portuaren pasabidea lautadatik ikusita.


Lehen metroak baldar ibili nituen eta haizeak, mozkor egongo banintz bezala, batera eta bestera astintzen ninduen. Metroak ibili ahala, pausuak konfiantza eta sendotasun handiagoz eman eta, gorputza haizearen kontra okertuz, arinago ibiltzen hasi nintzen.

Haizearen zaratak pausuak ito eta lainoak ikusmira dozena bat metroetara mugatzen zidan. GPS-a begiratu gabe jarraitzea erabaki nuen: “total, pila eukita, galtzen banaiz atakoet”. Ia erreferentziarik gabe, noizik ea behin azaltzen zen mugarri txikiren bat eta arrastoren batek bide zuzenetik nindoala adierazten zidan. Hainbat metro ibili ondoren, bide zuzenean nindoala baieztatu zidanak kilometro bertikaletik jaisteko adierazten duen poste adierazlea izan zen.

"... bide zuzenean nindoala baieztatu zidanak kilometro bertikaletik jaisteko adierazten duen poste adierazlea izan zen".


Poste-adierazletik gora erdi-itsu eta erdi-gor jarraitu nuen. Erreferentziarik gabeko egoera hauek sortutako sentsazioa kuriosoa izaten da: non zauden ziur ez dakizu, baina daramazun noranzkoa egokia dela uste duzu. Lautadaren ipar ertzera hurbilten ez nintzen bitartean arriskurik ez nuela jakinda, “galduta” sentitzearen sentsazio honek ez ninduen kezkatzen. Are eta gutxiago, lainoaren artean ezustekoan, barku baten brankaren moduan, San Donatoko baseliza azaldu zenean.

"...barku baten brankaren moduan, San Donatoko baseliza azaldu zen".


Haizeagatik hoztuta ez gelditzeko, gelditu gabe Beriaingo postontzi eta puntu geodesikoaren ondotik pasatuz, jaitsierako bidea hartu nuen. Behe-lainoan murgilduta oraindik ere, haizeak noizik eta behin urrunetik ekartzen zuizkidan mendizaleen ahotsak entzuten nituen, baina hego-hormara pasa nintzen arte ez nuen inor ikusi.

Beriaingo postontzi eta puntu geodesikoa.


Aldai Belaztia zelaigunearen arteko jaitsieran, aspaldiko partez, eguzki izpiak eta paisaia ikusteko aukera izan nuen. Bertan polarra kentzeko aprobetxatu eta, manga motzetan, jaitsierako bidearekin jarraitu nuen, Guarreingo iturramaren aurretik dagoen bidegurutzean Eguterako bidea hartuz.

Beriaingo ohiko bidetik hego-horman behera, metroak jaitsi ahala eguna argituz joan zen.


Aldai belaztitik gora egindako argazkia. Goian girorik ez zen.


Eguterako bidean, Beriainpunta pagoen adarren artean.


Jaitsieraren erdian, Eguterako lehen muinoaren gainetik, Uharte Arakil ikusi nuen: “oain auntzaño iritsi ta kitto” animatu nintzen argazki bat egitearekin batera. Metro batzuk aurrerago berriro ere gelditu eta Beriainpunta eta Unanuri argazki bana egiteko aprobetxatu nuen.

Uharte Arakil, ibilbidea hasi eta amaitutako herria.


Beriainpunta, Eguterako bidearen lehen muinotik ikusita.


Unanu geroz eta gertuago.


Unanura iritsi nintzenean, GR-282 arrastoak jarraitu behar nituela jakin arren, elizara iritsi gabe, herria iparretik inguratu nuen, frontoiaren parean berriro ere GR markak jarraituz. Hemendik aurrerako bidearen erdia Ikerrekin duela urte batzuk Beriainpuntara Izozpetako igoerik igo ginenetik ezagutzen nuen, eta pista zabal bat besterik ez jarraitzea zela banekien.

Unanura iristen.


Unanuko azken etxeak utzi ondoren, berriro ere GR ibilbidean.


Pista zati luze hau lasai hartu nuen, Beriainpuntari argazki mordoa eginez.

Beriainpuntaren "muturra" parez-pare.


Ikusten nuen zirrikitu bakoitzean gelditu, pare bat argazki egin eta aurrera jarraitzen nuen hurrengo zirrikituaren bila.

Zirrikitu bakoitza aprobetxatzen nuen argazki bat egiteko.


Pistan dagoen poste adierazleetako bat.


Argazki saio baterako posatzen duen modeloaren moduan, mendiak alde ezberdinak erakutsi eta argazki kameraren “klik-klik-klik” soinuarekin erantzuten nion. Neguak duen gauza onetako bat da, zuhaitzak biluzik daudenez, urtean zehar hostoen atzean ezkutatuta geratzen diren argazkiak lor daitezkeela. Honen ordainean, mendiaren koloreak tamalez ez dira hain biziak izaten.

Bazkalaitz arraila eta honen eskuinean dagoen lezetxoa. Tamalez astebete lehenago gasteiztar batek 10 metro inguruko erorketa izan, lepauztai eta beso bat apurtu eta erreskatatu behar izan zuten.


Beriainpuntako ipar horma zuhaitzen gainetik pixkanaka agertzen.


Pistak zeharkatzen duen zabalune handi ta nabarmena zeharkatu eta pagadiaren ertzean dagoen lepora iritsi aurretik, basurdeetarako zakur zahar bat gainetik kendu nahian zebilen mendizale bat harrapatu nuen. A zer nolako ezusteko atsegina hartu nuen Pablo zela ikusi nuenean!!!! Mendiak.net web orriaren bidez antolatutako irteeretako batean elkar ezagutu genuen baina Pablo ikusten ez nuela urte asko ziren, gure lagun diren Leire eta Albaroren ezkontzatik, hain zuzen ere. Zaila izaten da ordu erdian urteetako bizitza laburtzea eta, jakina da, bi mendizale elkartzen direnean elkar kontatzeko abentura asko izaten dutela, jejeje.

Pagadiaren ertzeko lepoa eta jarraitu beharreko bidea. Argazkia 2017koa da.


Pablorekin pasatako unea eguneko oparia izan zen. Uharte Arakilera iristeko jarraitu behar nuen bidea zein zen esan ondoren, bakoitzak bere bidearekin jarraitu zuen, bera Unanura eta ni Uhartera.

Lepoan dagoen poste adierazletik behera metro gutxi batzuk ibili ondoren, eskuinera hartu behar den bidegurutzea. Bertan mugarri txiki bat dago.


Pablo agurtu nuen bidegurutzetik metro gutxietara dagoen pasabidea.



Pablok adierazitako bidegurutzea atzean utzi ondoren, berriro ere bakarrik, bazkaltzeko ordua gainera botatzen ari zela ikusita, abiadura bizitu nuen. Uharte Arakilera zuzentzen den bidean galtzeko arriskurik ez dago eta noizik eta behin margotutako GR markak eta jarritako poste adierazleak jarraitzea besterik ez dauka. Gainera, denbora osoan jaitsiera denez, metroak arin irensten dira.

GR marketako bat. Ikusten denez, bidea zabala da.


GR-282 ibilbidea jarraitzen ari garela dion poste adierazleetako bat.


Bideak hasiera batean pagadi itxi bat zeharkatzen badu ere, metroak galtzearekin batera, basoak zelai eta laborantzarako lurrei pasoa eman eta Uharte Arakil parean azaldu zen.

Basoaren ertzetik Beriaingo ipar-hormara egindako argazkia.


Uharte Arakil parez-pare. Atzean Aiztondo eskalada eskola eta eskuinean Madalenaitzeko hego-mendebaldeko gandorra.


Beriainen ipar-horma pixkanaka baso eta zelaien gainetik nabarmentzen hasi zen, zeruertza definituz. Metalezko langa bat zeharkatu ondoren, zelai batean, bere osotasunean ikusteko aukera izan nuen. Ez nuen bitan pentsatu ere egin. Zelaiaren ertzera hurbildu eta argazki-kamera sutan jarri nuen. Zeinek daki, beharbada etorkizunean horma honetan irteera posibleak egiteko baliagarri izango dira, jejeje.

Metalezko langa.


Beriaingo ipar-horma bere osotasunean. Zenbat bide eta zenbat zirrikitu, buffffffff!!!!!! Jejeje


Ipar-horma argazki kamerakin goitik behera metrailatu ondoren jaitsierako bidearekin jarraitu nuen, metro gutxietara pista zabal batera iritsiz.

Pista zabalera iristen.


Pista jarraituz, igerilekuaren ondoan dagoen karabanen aparkalekura berehala iritsi eta, aparkalekua zeharkatu ondoren, ibilbidearen abiapuntura itzuli nintzen

Karabanen aparkalekua zeharkatzen eta igerilekuko aparkalekura arte jarraitutako bidea.


Botak kendu eta oinak haize freskoan aireztatzen ziren bitartatean, normalean egiten dudan moduan, ibilbidea errepasatu nuen. Begiak itxita, iparretik igo, lautada zeharkatu eta hegotik jaitsi nintzen, Unanutik Uhartera itzuliz. Ibilbide ederra zela iruditu zitzaidan, pena goiko behe laino eta haizetea.

"Errepikau in beharkoet" pentsatu nuen kotxearen motorra martxan jarriz.


2 iruzkin:

  1. Smithy, qué buenaaaaa.
    El domingo hice kanal haundi directo. Mañana igual otra vez...

    ErantzunEzabatu
    Erantzunak
    1. Aupa porma!!!!

      Y yo que pensaba que era el único que tenía mono de kanaless, jejeje!!!

      Tengo la sensación que, por lo que a mi respecta, los kanales ya se han terminado por esta temporada.

      Ondo biziiiiii!!!!

      Ezabatu