ORDIZIA "TRAIL", ARALAR, USURBE ETA MURUMENDI BATERATUZ (2016/09-24)

Nafarroa Xtrem mendi lasterketan mendiaren aurpegi iluna ezagutu nuen. Ekaitz, lokatz eta hotzak nire ilusio, motibazio eta jarraitzeko gogoarekin amaitu eta 27garren kilometroan lasterketa bertan behera utzi nuen. Pasa den asteburuan osaba Peiok "askotan lasterketa bat uzteko erabakia hartzea jarraitzekoa baino zailagoa izaten da" esan zidan. Lasterketa egunean ez nuen bitan pentsatu eta momentuan hartu nezakeen erabikirik egokiena izan zela badakit.

Lasterketa hau Hiru Haundiak mendi ibilbideari begira test ezin hobea zen eta ez nuen Urriaren 14ean Araian entrenamentu luze bat egin gabe azaldu nahi. Honegatik aurretik nituen asteburuak begiratu eta, eguraldi eguzkitsua zetorrela ikusita, irailak 24a egun aproposatzat jo nuen entrenamentu luzea egiteko.

Ibilbide bat osatzeko orduan aukera ezberdinak begiratzen aritu nintzen eta azkenean ezagunak nituen ibilbide ezberdinak bateratzea pentsatu nuen: batetik "Ordiziako mendi-maratoi eskasa" deitu niona eta bestetik Beasaindik Usurbe eta Murumendi mendietara igo eta Ordiziara jaitsi. Ez nekien zenbateko luzera eta zenbat denbora beharko nuen ibilbide osoa egiteko baina 50-55 km inguru eta 10 orduren bueltan ibiliko nintzela pentsatu nuen. Ibilbideari "Ordizia Trail" deitu nion, ez inongo garrantzia emateagatik, guretzat identifikatzeko modu bat baizik, Aizkorriko kanalen irteerekin egiten dugun moduan.

Ikerrekin hitzegin eta "maratoiaren" zatia elkarrekin egingo genuela esan zidan: "40 kilometrokin nahiko izangoet".

JARRAITUTAKO IBILBIDEA

Goien esan bezala, ibilbide hau dagoeneko blogean deskribatutako beste bideen nahasketa bat da orain adieraziko ditudan salbuespen txiki batzuekin.

Ordiziatik Lazkaomendira ibilbide hau jarraitu egin nuen. Lazkaomenditik Lazkaora doan errepidea jarraitu eta Iztueta baserria ezkerrean utzi ondoren, ur depositu batera iritsi aurretik eskuinera doan pista hartu nuen CAF lantegira iritsiz. Agauntza errekaren gainetik doan zubia pasatu, Beasaingo tren geltokira joan eta bertara iritsi gabe Erauskin kalean gora hasi nintzen Marimurumendi maratoiaren ibilbidea jarraituz Usurbera iristeko.

Usurbe eta Murumendi arteko bidea  hemen eta hemen azalduta ditut eta amaitzeko, Murumenditik Ordiziara bide hau jarraitu nuen baina igoeran jarraitu genuen ibilbidetik.

Oraingoan ibilbidearen inguruko deskribapen zehatzik ez dut egingo goian aipatutako ibilbideetan zehaztuta daukat eta.

Txindoki eta igotako beste mendi batzuk Idoiaga baserrietara iristen. Ibilbidea ia amaituta zegoen.


IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Luzera: 54 kilometro.
- Punturik baxuena: Ordizia, 145 metro.
- Punturik altuena: Ganbo, 1.412 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 3.475 metro.
- Igotako mendiak: 9. Ausa Gaztelu, Txindoki, Arrubigañe, Ganbo Txiki, Ganbo, Uarrain, Malkorri, Usurbe eta Murumendi.
- Ura: Ibilbidean iturri asko daude eta urik gabeko tarte bakarra Txindokiko Oria iturritik Intxustiko iturrira doa, beraz, hau kontutan izan batez ere ibilbidea udan egiten bada. Bi iturri hauetatik aparte Oiangun, Zaldibian, Oakosain, Ausa Gaztelun, Txindokiko bidearekin egin baino lehen, Amundarain eta Abalintxiki baserrietan, Lakaomendiko elkartean, CAF lantegiaren ondoan, Beasainen eta Murumendiko Arrapaitzen ura hartzeko aukera izango duzue.
- Zailtasuna: Bideak duen luzeratik aparte ez dauka zailtasun teknikorik.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: Zortzi ordu eta erdi atsedenaldiak sartuta. Tarte asko korrika txikian egin genituenez, ibilbidea oinez egin nahi bada, denborari dagokionez komeni da kontutan izatea.

Bidea deskargatu nahi baduzue.

Powered by Wikiloc

DESKRIBAPENA

Buruko linternak piztuta genituela goizeko zazpiretan martxan jarri ginen. A ze aldea dagoen egunaren argiarekin edota linternaren argiarekin korrikan egitea!!!! Ez dakit iluntasunagatik edo baina badirudi enbor, koxka eta sustraiak ugaritu egiten direla eta torpe xamar garenok ez gara oso eroso ibiltzen, jejeje.

Eguna beroa iragarrita zegoen arren egunsentiaren aurreko freskuran murgilduta konturatzerako Zaldibira (5,5 km, 38 minutu) iritsi ginen, tartean topatu genituen iturri guztietan ura edanez, gure asmoa gainean generaman likido isotonikoa ahalik eta gehien gordetzea zen eta.

Zaldibiatik Oakosaira doan errepidean hauspoa berotzen hasi eta arropa kentzen joan ginen eguneko lehen izerditua hartuz. Oakosaira iritsi, bertako iturrian ura edateko gelditu ginela aprobetsatuz buruko linternak motxilan gorde eta makuluak atera genituen, hemendik aurrera beharko genituen eta.

Ausa Gaztelura ez ginen G2H mendi-lasterketak jarraitzen duen ibilbide beragatik igo, nire "obsesioa" ibilbide zirkular bat egitea baitzen, eta bi alditan leku beretik ahalik eta gutxien pasatzez saiatu ginen. Hau lortzeko Oakosaiko iturritik gora doan pista jarraitu eta Ausa Gaztelura (12,4 km, 1h50') iparraldetik igo eta hegoaldetik (Larraitzetik datorren bidetik) jaitsi ginen. Mendiaren hego ekialdeko iturrian ura berriro edan eta hemendik Larraitzera doan bidea hartu genuen Txindokiko bidearekin topo egin genuen arte (15,5 km, 2h19'). Dena den, Txindokira igotzeko dagoen bidegurutzera iritsi aurreko iturrian barratxo batzuk jan eta ongi hidratatzeko aprobetsatu genuen.

"Bueno, hemendio aurrea pazientzikin hartu beharko deu" esan nion anaiari. Txindokiko igoera lasai hartu genuen, taupadak kontrolatuz. Ez gaude ohituak goizeko bederatzietan Txindokin gora hastea eta normalean igoeran izaten dugun lasaitasun eta bakardea bidean topatu genuen mendizale pilak "hautsi" zuen. Gainera zaila izaten da denbora osoan mendizaleak aurretik dituzunean abiadura "lasai" bat hartzea eta nahi gabe, mendizaleak pasatzen joaten zaren heinean abiadura ere handitzen joaten zara. Honelako zerbait gertatu zitzaigun Tximista bidetik gora hasi ginenean: "zenbat pultsaziota zoaz?" Galdetu nion anaiari, "Ba beharko nuna baño gorago" erantzun zidan. "Joe, ta zeatio eztezu abiadura jaizten? Hemendio etxea oaindio 30 kilometro darela gogorau" erantzun nion. Definitiboki, zaila da abiadura lasaia eramatea aurretik mendizale ilara bat baduzu, jejeje.

Aspaldian ez nuen Txindokiko gailurrean (18,6 km, 3h18') horrenbeste mendizale ikusten. Gailurraren inguruko harkaitzak mendizalez beteta zegoela ikusi nituenean burura hilda dagoen behorraren inguruan harkaitzetan egoten diren putreen irudia etorri zitzaidan (ez dezala inork gaizki hartu intentzio txarrakin ez doa eta, jejeje). "Ikaratuta" (jejeje), gailurreko gurutzetxoa juxtu-juxtu ukitu eta gelditu gabe beherako bidea hartu genuen jendetzagatik ihesi.

"Deskuidauezkeo asten hontan ETBn eon den programak zerikusie izan do" esan zidan Ikerrek duela gutxi Euskal Herriko mendiei buruz hasi den programa bati erreferentzia eginez.

Txindokiko gailurrean.


Txindokitik jaitsi, bidea utzi eta Arrubigañera doan bidea hartu genuenean lasaitasun eta bakardadea itzuli eta haizea eta behorren zintzarriak besterik ez genuen entzun denbora luzean. Arrubigañe (20,9 km, 3h48') eta Ganbo Txiki (21,5 km, 3h57') igo ondoren Ganbora (22,1 km, 4h06') iritsi ginen, gaurko "Cima coppi".

Ganbo Txikin, atzean Ganbo.


"Cima coppi", Ganbo. Atzean Txindoki urrun gelditzen da.


Ganbon azkar-azkar zerbait jan eta Irazustako leporaino lasai jarraitu genuen, hemendik Uarrainera doan malda motz baina gogorra lasaitasun eta indarrez hartzeko. Malda honetan iztarrak azukre eta oxigeno eskean kexatzen hasi zitzaizkidan: "polikigo Smithy, oaindio erdie baño gehio falta data", pentsatu nuen.

Uarrain (22,7 km, 4h15') eta Malkorri (23,9 km, 4h29') atzean utzi eta Oiduiko bordetara (25,85 km, 4h44') hankak behartu gabe arin-arin jaitsi ginen: "Azkenekon Malkorritio etxea ordu t'erdi pasa nun" esan nion anaiari, "gaur polikigo junda bi ordu ingurun ibiliko geala ustet". Oiduira iritsi aurretik gure atzean oihu bat entzun genuen: "Ehhhhh!!!!" Atzera begiratu eta Josu eta Asierren aita Antonio ikusi genuen. A zer nolako sasoia Antoniok duena 86 urtekin Enirion oraindik behorren atzetik ibiltzeko. Josuk eta Asierrek dutena nondik etorri den jakitea ez da zaila, jejeje.

Oiduitik behera orain arte beroagatik babestu gintuen haizea gelditu eta beroa pasatzen hasi ginen. Intxusti arte doan pista zurixkak ere ez zuen asko lagundu eguzkiaren argia bertan islatzen zen eta: "Intxustiko itturrira iristeako eguzkitako krema emangoet" esan nion anaiari.

Intxustiko iturriko (29,75 km, 5h10') ur freskoa eta itzala aprobetsatuz, bertako egurrezko mahai batean atseden luzeago bat egin genuen, bertan barratxo eta gel bat hartu, uda gogotik edan, eguzkitarako krema eman eta botilatxoak ur freskoaz betetzeko aprobetsatuz: "Zemuz?" Galetu nion Ikerri. "Oaingoz ondo baña daoneko etxea iristeko gogokin". "Ordu t'erdi ta etxen zare" esan nion.

Intxustitik behera erritmoa lasaitu genuen eta Lazkaomendiko Elkartera iristerako (37 km, 6h05') beroa eta kilometroak oinetan somatzen hasi ginen. Hemendik behera, hanketako indarrak gordetzeko, abiadura lasaiarekin jarraitu genuen eta konturatzerako CAF lantegira (39,5 km, 6h21') iritsi ginen: "etxea zoaz?" Galdetu nion. "Honbre, gaurkoz nahiko" erantzun zidan. "Beno, ordun gañen dezun ude edangoizut, hola eztauket Beasainen gelditu beharrik". Ikerrek gainean zuen ur guztia edan, irekita zituen "gominolak" jan eta banatu ginen. Ikerrek Ordiziara bidea hartzen zuen bitartean nik Beasainera jo nuen. Azken urtean iztarrean izaten ari den molestia dela eta ez zuen oso argi ibilbide hau molestiarik gabe amaituko zuen hala ez, honegatik pentsatzen dut bere moralerako gauza handia izan zela nekatuta baina minik gabe amaitzea.

Nire aldetik Agauntza ibaiaren zubia zeharkatu, N-1 errepidearen azpitik pasa eta tren-makina dagoen biribilgunean Beasaingo tren geltokira hartu nuen Joan Iturralde kalea jarraituz. Nafarroa Etorbidea iritsi nintzenean maldan gora jo eta Erauskin kalean gora arin-arin hasi nintzen Usurbera doan errepidea utzi nuen arte (41,3 km, 6h36'). Bitartean Itziri deitu nion Beasaindik gora nindoala abisatzeko.

Ordurako eguzkiak ederki jotzen hasita zegoen eta Usurberako igoera lasai hartze behartu nintzen oraindik Murumendiko igoera eta Arrapaitz iturrian ur gutxi izango nuela jakinda. Iztar eta bikietan nekeak sortzen duen molestiarik sentitzen ez nuen abiadura hartu nuen, orain arte jarraitutakoa dexente jaitsiz, baina ongi etorri zitzaidan Usurbera (43,9 km, 7h15') uste baino hobe iritsi nintzen eta: "Benga Smithy azkenekoa ta etxea" animatu nintzen. Itziri berriro deitu eta Usurbetik Murumendira nindoala abisatu nion.

Usurbe.


Murumendira igotzeko estrategia bera jarraitzea erabaki nuen eta, nekeak sortzen duen molestia ekidinez, leku lauak korrika txikian eta maldak oinez lasai-lasai hartu nituen. Arrapaitz iturrira iritsi nintzenean bertatik ur gutxi erortzen zela ikusi nuen. Iturria isten duen egur zatia kendu, bertako plastikozko edalontzia jarri eta Murumendi igo eta jaisten nuen bitartean edalontzia beteko zela pentsatu nuen. Baina Murumendira doan azkeneko maldan hiru mendizaleekin gurutzatu nintzenean urik izango ez nuenaren beldurra nagusitu zen: "gutxiñez botiletan ude bauket" pentsatu nuen. Molestiak eta bihotz taupadak kontrolatuz, Murumendira iritsi nintzen, eguneko azken gailurrera (47,25 km, 7h49'). Itziri hirugarrenez deitu nion: "Murumendin nau ta hemendio ordu bete eskaxea etxen egongo naiz".

Murumendiko gailurra.Goizean pareko mendietan ibili nintzela pentsatzea bakarrik,,,,, Buffff!!!


"Goazennnnn, azken ordua ta etxen nau" animatu nintzen. Jaitsiera lasai hartu nuen, hankak indartu gabe, ahal zen neurrian gozatuz. Arrapaitz iturrira iritsi eta edalontzia normalean egoten den lekuan ikusi nuenean "se jodió, udik eztet" pentsatu nuen. Pentsamendua errealitate zela baieztatu eta aurretik pasa ziren mendizaleen familiarekin gogoratu ondoren (jejejeje) beherako bidea hartu nuen Arantzegi baserriko iturria buruan nuela.

Arantzegi baserrira (52,7 km, 8h27') iritsitakoan, nahiz eta ia herri bertan izan zintzurra freskatzeko gelditzea erabaki eta iturriko ur freskoa ederki etorri zitzaidan: "¡¡¡lo mejor del día de hoy!!!" esan nion begira gelditu zitzaidan emakume bati.

Arantzegitik Ordiziako gunera errepide maldatsua jaistea besterik ez zen gelditzen eta hau ere lasai hartu nuen oinak ez zigortzeko. Modu honetan, 54 km eta 8h33 minutuetako ibilbidearen ondoren aibapuntura iritsi nintzen. Erlojuaren GPS-a itzaldu eta Itziri azkenekoz deitu nion: "listo herrin nau, hemendio bost minutun etxen".

Etxera oinez eta zoriotsu iritsi nintzen, nekatuta noski, baina indarrez ongi eta moralki ere oso ondo: "zemuz Smi?" Galdetu zidan Itzik, "Ba oso ondo, gustoa baña oaindio beste 45 kilometro aurretio ditutela pentsatzek eztakit ba" esan nion. Erlojuaren datuak begiratu nituenean lasaitu egin nintzen: kilometroa 9 minuto eta hogeita hamar segundoetako median bete nuen, G2H lasterketa egin nuenean baino bi minutu azkarrago. "Bueno, bi minutu motelago junda kilometro gehio ingoittut" jejeje.

Nire aldetik, Hiru Haundiak ibilbideari begira azken azterketa serioa amaitutzat ematen dut, ea mendi ibilbidea nola ateratzen den, gogo faltagatik gutxienez ez da izango, jejeje.

Ibilbidearen amaieran zoriontsu.

MALKORRI (1369 m.), GAÑETA (1323 m.), BELEKU (1253 m.) ETA KILIXKETA (1201 m.) INTXUSTITIK: NEGU GIROAN (2016/01/17)

Azkenean aurtengo neguko fundamentuzko lehen elurtea iritsi eta inguruko mendiak zuriz jantzi dira. Bazen garaia!!!
Asteburu traketsa iragarrita bazegoen ere eguraldiko adituek iganderako zeruan ostarteak nagusitu eta haizea baretuko zela iragarri zuten. Hau honela ezin genuen aukera galdu eta bi anaiok mendi ibilaldi bat egiteko gelditu ginen. Hasieran oso tentatuta ibili ginen Aizkorriko kanalen batean sartzearekin baina elurra oraindik oso bigun egongo zela uste genuen. Gure usteak erabat uxatu ziren Ikerrek larunbata arratsaldean bere lankide Mendia eta Garagarza goizean kanaletan elur dexente eta biguna zegoela esan ziotenean. Honen aurrean ez genuen bitan pentsatu ere egin: "Aralarra jungogea".

Txindoki etxeko salatik ikusita. Aralar horrela egonda, nola ez ginen ba mendira joango? Jejeje.


Baina Aralarren nora joan? Aukera ezberdinak baloratu ondoren azkenean kronika honetan azalduko dudan ibilbidea egitea erabaki genuen: Desnibel eramangarriko ibilbidea eta haizearen eraginez elur pilaketak saihesteko aukera ematen duena. Honegatik ere, nahiz eta hasieran erraketekin joateko ideia izan, elurretan korrika egiteko zapatilekin joatea pentsatu genuen, noizik eta behin, hauspoak uzten zigunean noski (jejejeje) korrika saiotxoren bat eginez.

JARRAITUTAKO IBILBIDEA

Ibilbidea Intxustiko iturria atzean utzita langa baten ondoko "aparkaleku" txikian hasi genuen, Eniriotik gertuago. Aparkaleku honetara iristeko, Ataungo San Martin auzoan, Bittor jatetxearen ondoan dagoen bidegurutzea hartuko dugu (bertan “Arrateta” izena duen seinale bat dago). Errepidean gora egin ahala, gure ezkerrean pare bat bidegurutze utzi eta “Aralar”-a joateko markatzen duen bidegurutzea hartuko dugu. Hemendik gora galtzeko arriskurik ez dago, eta bihurgune itxi batzuen ondoren, Aralegi baserrira iritsiko gara. Hemendik aurrera malda leundu, eta errepidea tarte batean porlanezkoa bihurtzen da, Aralegiko leporaino. Hemendik aurrera zementuak lurrari bidea eman eta kilometro erdi inguruan, inongo zailtasunik gabe, Intxustiko iturrira iritsiko gara. Iturritik gora pista maldatsuagoa bihurtu eta tarteka zuloren bat edo beste ere azaltzen da, baina ia urte osoan kontu handiz ohiko kotxe batekin igo daiteke (neguan elurrarekin ez). Intxustiko iturritik kilometro eta erdira gutxi gora behera, giltzarrapo batez itxita dagoen langa bat topatuko dugu. Puntu honetan, pistaren alde batean nahiz bestean dagoen zabalgunetxoan (nik "aparkaleku" izena eman diodana) kotxea uzteko aukera izango dugu. "Aparkaleku" honetan guztira zortzi kotxe inguru sartuko dira.

Kotxea uzten den lekutik pista jarraitu genuen maldan behera egin ondoren zeharkatzen den errekatxo batera arte. Hemen mendian zuzen sartu eta Enirion dagoen aerodromaren gainean atera ginen Oidui bordetara eramaten duen bidegurutzera iritsiz. Hemen bi aukera ditugu: lehenengoa Oiduiko bordak atzean utzi eta hemendik gora ehunmilak eta g2h ultratrail frogek jarraitzen duten ibilbidea kontrako norabidean jarraituz Malkorrira iristea da. Aukera hau oso ona da erraketa edota eskiekin egiten badugu, ibilbideak zeharkatzen duen lautadatxoan inguruko ertzetatik elur asko pilatzen baita. Aukera hau ihaz jarraitu genuen Malkorri eta Uarrain Lizarrustitik erraketekin igo genituenean (erreporrra irakurtzeko hemen klik egin dezakezue).

Bigarren aukera hartzen badugu lehenengo aukerako bideak zeharkatzen duen lautadatxoaren eskuineko ertzetatik igotzen joango gara bertan elur gutxiago topatuz. Enirio haizetsua den leku bat da, honegatik normalean ertzak elur gutxikin eta lautadak elurrez beteak izaten dira. Baina honek ere bere arriskua izaten du, Uarraindik Kilixketara dauden mendietan elur-erlaitz handiak sortzen dira eta. guk bigarren aukera hau hartu genuen Malkorriren gailurreraino iritsiz.

Malkorritik Kilixketara haizeak elurrez erraztutako ertzetatik joan ginen, tartean Gañeta eta Beleku mendiak igoz. Kilixketatik, hegoaldeko norabidea hartu eta, ahalik eta zuzenen Esnaurreta bordetara jaitsi ginen, bide batez Blokeri bisitatxo bat egiteko aprobetsatuz.

Josebaren Esnaurreta I bordatik aparkalekura itzultzeko bien arteko ohiko bidea jarraitu genuen, ihazko ibilbide honetan deskribatuta dagoenaren alderantzizko norabidean.

IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Luzera: 10 kilometro pasatxo.
- Punturik baxuena: Langa ondoko aparkalekua, 700 metro inguru.
- Punturik altuena: Malkorri, 1369 metro.
- Desnibel positiboa osora: 600 metro inguru.
- Igotako mendiak: 4.
- Ura: Pasatzen den bordetan, irekita daudenean, ura hartu daiteke baina badaezpada hobe da ura eramaten badugu.
- Zailtasuna: Bideak ez dauka zailtasun berezirik, baina behe-lainoarekin galtzeko arrisku handia izan daiteke.
- Eramandako materiala: Guk ez genuen material teknikorik eraman, baina elur asko badago erraketak edota eskiak ongi etorriko dira.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: 2 ordu eta 10 minutu atsedenaldiak kontutan izanda. Tarte batzuetan korrika txikian ere aritu ginen, beraz, ibilbidea oinez egiten baduzue kontutan izan.

Bidea deskargatu nahi baduzue.

Powered by Wikiloc

DESKRIBAPENA

09:20. Aparkalekua, 700 metro inguru. Kotxea utzi eta zapatilak jantzi ondoren martxan jarri ginen.

Aparkalekutik ateratzen.


Goian azaldu bezala, ibilbidean egin genituen lehen metroak Eniriora doan pista jarraituz egin genituen. Tarte honetan malda handirik ez dagoela aprobetsatuz korrikan egin genuen pistan zapaldutako elur gogorrak pausuak emateko modua behartuz.

Pistak behera egiten duenean errekatxo batera iritsiko gara. Hemen bi aukera genituen: pista jarraitzea (aukera luzeagoa) Enirion dagoen aerodromoa zeharkatuz, edota bertan ezkerrera hasten den bidean metro batzuk egin ondoren mendian sartzea (aukera motzagoa baino maldatsuagoa). Guk bitan pentsatu gabe bigarren aukera hartu genuen.

Pistan korrikan. Urdinez jaitsieran jarraitu genuen bidea eta gorriz igoeran jarraitutakoa.


Pista utzi ondoren, eskiatzaile eta beste mendizaleen arrastoak jarraituz.


Aken finean hartutako bigarren aukera hau aurrekoaren bidezidor bat besterik ez da eta mendian zehar metro batzuk igo ondoren pistarekin topo egin genuen.

Aerodromoa atzean utzita (igo ginen lekutik ez da ikusten) Oiduiko bordetara doan bidegurutzera iritsi aurretik.


Metroak irabazten genituen ehinean gure inguruko "mendi altuak" azaltzen hasi ziren.

Beriain ikusgarria benetan...


...Baita Aizkorri ere.


Oraingoan Malkorrira Oidui bordetatik igo beharrean (g2h ultratrail lasterketak jarraitzen duen bidea), Oiduira doan pista hartu gabe pista jarraitu eta elurra gutxiago zegoela ikusi genuen leku batean (pista maldan behera hasten zen lekuan) pista utzi eta mendian gora hasi ginen ezkerrean Oiduitik Malkorrira doan ohiko bidea utziz. Zergatik? Hemendik igota elur haizearen eraginez elur gutxiago topatuko genuelako, edo alderantziz esanda, Oiduitik Malkorrira doan bidea elurrez pilatzen delako, lautadatxo batean dago eta.

Argazki honetan urdinez elurrik ez dagoenean Oiduitik Malkorrira doan ohiko bidea margotu dut. Oraingoan gorriz margotutako bidea jarraitu genuen elur gutxiago zegoela aprobetsatuz.


Mendiaren ertzetik jarraitu eta 10-15 zentimetroetako elurra zapalduz metroak erraz eta arin irabazten joan ginen harkaitz eta harriak hasten diren puntura iritsi ginen arte.

Elurrak estalitako hagina, aurrean Malkorri eta Gañeta.


Hemendik aurrera, untxi baten moduan harkaitzetik harkaitzera salto eginez jarraitu genuen, tarteka harkaitzen arteko zuloetan pilatuta zegoen 30-40 zentimetroetako elur bigunean oinak sartuz.

Ahalik eta elur gutxiena zapaltzen, atzean Aizkorri.


Malkorriraino jarraitu genuen bidea. Ikusten denez elurra ahalik eta gehien saihestu genuen.


"Beida beida axerieee!!!" Oihukatu zidan anaiak goraka begiratzeko keinua eginez. Gora begiratu eta azeri bat elurrarekin "borrokan" ikusi genuen, baina nahiz eta poliki zihoanaren sentsazioa izan, argazki kamera prest nuenerako gure bistatik aldegin zuen.
Azeria oraindik buruan Malkorriraren gailurreraino daraman azken maldara iritsi eta gure zorionerako, haizeak eramaterik izan ez zuen 5-10 zentimetroetako elur geruza bat topatu genuen, zapatilekin igotzeko primerakoa.

Malkorrira doan azken maldan.


Abiadura dexente motelduz inongo eragozpenik gabe Malkorriren gailurrera iritsi ginen.

Iker gailurrera iristen.


10:25, Malkorri, 1369 metro. Haizerik ez zegoela aprobetsatuz (hemengo haizeteak ikaragarriak izaten dira) argazki batzuk egin eta atsedentxo bat hartzeko aprobetsatu genuen.

Malkorriko buzoia: haizeak nondik jotzen du? Jejejeje


Aizkorri Malkorritik.


Ganbo (ezkerrean) eta Uarrain (eskuinean) ikusgarriak benetan. Zaila izaten da bi mendi hauen gailurretan mendizalerik ez topatzea.


Bertako ikusmiraz gozatu eta Gañetako bidea hartu genuen. Bide hau mila aldiz jarraitu izan dugu, bai neguan baita udan ere eta zailtasunik ez dauka. Malkorri eta Gañetaren arteko lepora jaitsi eta hemendik gora, ahalik eta elur gutxien zegoen lekutik, Gañetaren aurretik dagoen bigarren mailako gailurra gure ezkerrean utzi eta di-da batean gailurrera iritsi ginen.

Gañeta eta honen aurretik dagoen bigarren mailako gailurra.


10:30, Gañeta, 1329 metro. Beti atentzioa deitu izan dit Enirio gaineko mendiek Txindokiren altuearen inguruan izanda ere zenbat belar duten edo, beste modu batera esanda, zein harkaitz gutxi. Mendi hauek neguan esne-gainez eginak diruditen bitartean Txindoki Pirinio edota Himalaiako mendi ikusgairria dirudi.

Gañetako gailurrean.


Gañetako buzoia.


Txindoki esne-gainez estalitako mendien artean jejeje.


Gailurraren ondoan zeuden mendizale batzuk agurtu, atseden motz bat egin eta bidearekin jarraitu genuen.

Gañeta eta Belekuren (gure hurrengo helburua) arteko tartea behin baino gehiagotan azalduta dudanez, ez dut honen inguruko zehaztasun handirik emango eta bi mendiak nolabait lotzen dituen ertza jarraitu genuela besterik ez dut esango, hori bai, ahalik eta elur gutxiena zapalduz jejeje.

Gañetatik behera.


"Hau da gozadea!!!" Esan nion anaiari elurretan plof-plof korrikan ari ginela. "joe baietz" erantzun zidan "nork esango zigun oaindela hiru urte hola ibiliko giñenik, ta gañea disfrutatzen jeje".

Inongo eragozpenik gabe Belekura arin-arin iritsi ginen.

10:45, Beleku, 1253 metro. Belekun hirugarren argazki saioarekin hasi ginen.

Belekuko buzoia.


Hemendik Aizkorri ikusgarri zegoen. "Ea elurrek irauteun ta hurrengo asteburun bertan gean" esan zidan anaiak. "Joer, ba bai. Bauket gogoa elurretan lardaxkatzen aitzeko".

Belekun. "Hurrengon horrea jungo gea?"


Aizkorri ikusgarria benetan, baina elurra oraindik bigunegi kanaletan sartzeko.


Gertuago... Goierriko Telera txikia, jejeje


"Hemen eonda Joseban bordara jatsi eta Blokei bisitaxoa inbeharkoiu, ez?" Galdetu zidan anaiak. "Klaro baietz" erantzun nion. Hasieran zalantzan izan ginen Belekutik behera zuzen jaitsi edota lehenik Kilixketara igo. Azkenen, "hortxe bertan dauta" argudioarekin anaia konbentzitu eta Kilixketara joan ginen, orain arte bezala, bi mendien arteko elur gutxiko tarteak aprobetsatuz.

Belekutik Kilixketara egin genuen bidea, eskuinean Txindoki.


10:50, Kilixketa, 1201 metro. Gailurrera iritsi ginenean "buzoiaren" bila hasi ginen, ez baikenuen ikusten. Aurretik esan beharra dago Kilixketan buzoirik ez dagoela, plaka bat baizik, baina elurrak estalia zegoela uste genuen. Hainbat harkaitzei elurra kendu ondoren azkenean plaka topatu eta argazkia egiteko aukera izan genuen.

Kilixketako "buzoia" topatu ondoren.


Txindoki Kilixketatik, pena hemengo elurrak horren gutxi (eta hain bigun) irautea.


Argazki batzuk egin eta beherako bidea hartu genuen.

Kilixketan behera Esnaurreta bordetara egin genuen bidea.


Jaitsieran Iker Karrera mendi lasterkariarekin topo egiteko aukera izan genuen. Harritu gintuen korrikan ez ikustea eta bi makulu eta motxila batekin oinez zihoan. Pentsatzen dut 2015ean izandako lesioaren tuneletik irtetzen arituko dela. Dena den badaezpada ez genion galdetu ere egin nondik zetorren, jejejeje.

"Aupa" batekin elkar agurtu eta bakoitzak bere bidearekin jarraitu zuen. Kilixketatik beherako bidea azkar-azkar egin genuen, tartean "Aranzadi" izena duen trikuarria bisitatuz. Hasieran harritu gintuen Aranzadi zientzia elkartearen izen bera izatea, baina gero etxean, Imanol Goikoetxearen Aralar mapan begiratu eta baieztatu nuen trikuharriaren izena Aranzadi dela.

Aranzadi trikuharria.


Trikuharria bestaldetik ikusita.


Trikuharritik behera bidea nahiko zuzen jarraitu genuen, 2015ean leku honetan egindako mendi-garbiketaren ondorioz oterik ez dagoela aprobetsatuz. Lehenengo metroak zalantzarekin hasi genituen, irrist egingo genuenaren beldurrez, baina zapatilek ederki eusten zutela ikusita frenoa kendu eta ziztu bizian (gure ziztu bizian noski, jejejeje) jaitsi ginen, Esnaurreta I bordara di-da batean iritsiz.

Josebaren bordara iristen.


Bordaren sarrera.


11:05, Esnaurreta I borda, 800 metro inguru. Josebaren bordan (Esnaurreta I) eguneko azken atsedena hartu genuen, baita luzeena ere. Motxilak kendu barratxo bana jan eta eguzkiaz disfrutatzen izan ginen. Bide batez, beti egiten dugun moduan, Blokeri bisitatxoa egin eta bere inguruko istorioak kontatzen aritu ginen, ezinbestean hunkituz.

Iker Blokeren oroimenez landatutako pagoaren ondoan.


Blokeri "gero arte" esan eta itzulerako bidea hartu genuen. Itzultzeko Intxustitik honaino datorren ohiko bidea jarraitu genuen, baina kontrako norantzan. Bide honen azalpenak hemen irakurri daitezke.

Honela, ibilbide eder bat eginez korrika txikian berriro ere kotxera 11:30tan iritsi ginen. Traste guztiak jaso, kotxean sartu eta etxerako bidea hartu genuen, elurra denbora luze baterako iritsi ote denaren esperantzarekin.

Txindokiri jaitsieran egindako argazkia.

ORDIZIAKO MENDI-MARATOI "ESKASA", 2015/04/12

Egunak eta hilabeteak pixkanaka aurrera doaz eta aurtengo helburuetako lehenengoa, EH mendi erronka, ia bertan dugu. Negua ez da aproposa izan mendian ibiltzeko eta korrika saio asko etxe barruan egin behar izan ditugu zintaren gainean. Gure lehengusu Haritzek esaten duen moduan, "gu ez gara mendian aritzen diren korrikalariak, gu korrika egiten duten mendizaleak gara" eta ihaz, anaia eta biok projektu honekin hasi ginenean, urte askotan korrikan egin ez izana  ederki somatu genuen. Oraindik ere ez gara batere trebeak, baina gutxienez mendian korrika edo sasi-korrikan aritzeari gustua hartu diogu. Mendira irteten garen bakoitzean momentu batean edo bestean bata besteari esaten diogu: "Oain dela urte batzuk nork esango zigun mendin korrikan disfrutau ingo genula" jejeje.

Txindoki etxetik oinez hasita igotzea aspalditik buruan nenbilen. Gurasoen etxetik beti izan dugu Txindoki parez-pare eta beti amesten nuen egunen batean etxean hasi eta bukatuko nuela Txindokiko igoera.

Txindoki gurasoen etxetik (egun Iker bizi den etxetik).



Bestalde, 40 km eta 1500-2000 metro desnibel inguruko ibilaldi bat ere egiteko gogoz nengoen, prestaketa fisikoa nola doan ikusi eta gorputza "frogatu" ahal izateko. Orain arte kilometro "gutxi" desnibela sartuz edo kilometro gehiago desnibel gutxiarekin eginak nituen, 30-35 kilometroetatik pasa gabe. Honegatik bien arteko nahasketa bat egin nahi nuen.

Etxean dudan Aralarko mapa zaharra atera eta bi helburuak beteko zituen ibilbide baten bila hasi nintzen. Maparen gainean ibilbide ezberdinak irudikatu ondoren, helburu bikoitza betetzeko aproposa iruditu zitzaidan ibilaldia topatu nuen. Ikerrekin hitzegin eta ibilbidearen zati handi batean bidelagun izango nuela baieztatu zidanean (hamar egunetako oporren ondoren oraindik ez zegoen 40 kilometro egiteko moduan), iganderako plana egin genuen.

Txindoki egun bizi naizen etxetik.



EGINDAKO IBILBIDEA

Ordiziatik irten eta Zaldibia herriraino GI-2133 errepidetik joan nintzen. Zaldibiatik Ausa Gaztelu mendiraino g2handiak frogak jarraitzen duen ibilbide bera jarraitu eta Olakosai atseden-lekua pasa ondoren Ausa Gaztelu mendia igo nuen (g2handiak  ez du igotzen). Ausa Gaztelutik behera, Larraitzera doan ohiko bidea jarraitu nuen Txindokira doan ohiko bidearekin topo egin arte. Txindokira Tximista bidetik igo eta Txindokitik Ganbora zuzen joan nintzen bidean Arrubigañe eta Ganbo-Txiki mendiak igoz.

Ganbotik Irazustako lepora jaitsi eta hemendik Uarrain eta Malkorri mendiak igo nituen, azken hontatik Oiduira jaitsiz. Oiduira iristen den pista jarraituz Aralegiko leporaino iritsi nintzen, tartean Intxustiko iturria pasatuz, eta hemendik Lazkaomendiraino doan ohiko bidea jarraitu nuen.

Lazkaomenditik Ordiziako Oiangu parkera jaitsi eta, ibilbidea borobiltzeko, Oiangutik etxera itzuli nintzen.

Ibilbidea deskargatu nahi baduzue. Ohar garrantzitsua: deskargatzeko jarri dudan ibilbidea ez da zehazki hemen azaldutakoa, baina nire ustez askoz politagoa da eta kilometro eta erdi gehiago besterik ez du.

Powered by Wikiloc

IBILBIDEAREN DATUAK

- Luzera: 40 km.
- Altuera minimoa: Ordizia, 140 metro.
- Altuera maximoa: Ganbo, 1412 metro.
- Desnibel positiboa osora: 2200 metro.
- Ura: ibilbidean puntu ezberdinetan iturriak daude: Ordizia eta Zaldibian, Olakosai atseden-lekuan (Akapulko elkartearen ondoan), Ausa Gaztelu mendiaren azpian, Ausa Gaztelutik behera, Larraitzetik irteten den pistara iritsi aurretik langa baten ondoan, Oria iturria (Txindokiko igoeran) eta Intxustiko iturria. Intxustiko iturria eta Ordizia artean hainbat iturri topatuko ditugu eta ez dugu ur faltarik izango.
- Zailtasuna: Teknikoki zailtasunik ez duen ibilbidea da, baina luzea eta gogorra egin daiteke, batez ere beroa egiten badu.
- Igotako mendiak: 7.
- Egindako denbora: 7 ordu. Kontutan izan behar da tarte askotan sasi-korrikan aritu nintzela, beraz, ibilbide hau oinez egin nahi bada denbora luzeagoa izango da.

DESKRIBAPENA

07:00, Ordizia, 140 metro. Goizeko freskuran etxetik irten eta martxan jarri nintzen. Hasiera batean zalantzan izan nintzen Zaldibiara nondik iritsi baina azkenean biderik zuzenena hartu nuen: bi herrien arteko GI-2133 errepidea jarraitzea.

Gaurko helburua buruan ongi sartuta neraman: 7-8 ordu inguruko ibilbidea egin, ahal zela gorputzari %100a eskatu gabe. Honegatik, badaezpada pultsometroa eraman nuen ahal zen neurrian nire pultsazio maximoen %70-%80etik ez pasatzeko. Bada pultsometrorik gabe ibiltzen dena baina niri oso lagungarria zait, korrikan aritzen naizenean nire gorputzaren portaera nolakoa den oraindik ez baitut menperatzen.

07:30, Zaldibia, 170 metro, 4 kilometro. Tarteka sasi-korrikan eta tarteka oinez azkar-azkar Zaldibiara iritsi nintzen. Zaldibia eta Olakosai artean beste 4 kilometro daude, baina bien artean 300 metro inguruko desnibela igo behar nuela jakinik, igoera lasai-lasai hartu nuen.


Olakosai bidean.


Errepidea izugarrizko antena bateraino jarraitu eta puntu honetan utzi egin nuen eskuinean hasten den pista antzeko bat jarraituz. Pistak zelai batzuetaraino eramaten gaitu eta hemendik biderik argiena jarraitzea besterik ez da berriro ere errepidera itzultzeko. Mendi-zeharkalditxo honetan Txindokiren atzean eguzkia irteten hasi zen. Behin errepidean, berriro ere sasi-korrikan, Olakosai atseden-lekura iritsi nintzen.

Olakosaira iristen, argazkian Txindoki eta Ausa Gaztelu ikusi daitezke.



08:05, Olakosai, 455 metro, 8 kilometro. Ikerrekin hemen geldituta nengoen. Akapulko elkartearen ondoko iturrian motxilan neramatzan botilatxoak bete eta minutu eskas batera Iker azaldu zen kotxearekin: “zemuz?” Galdetu zidan. “Oaingoz ondo” erantzun nion. Trasteak hartu eta batera martxan jarri ginen.

Etxean izan nuen beste zalantza Ausa Gaztelu nondik igo izan zen, Olakosaitik doan ohiko bidetik edota g2handiak ibilbideak jarraitzen duen bidetik. Azkenean, bigarren aukera hartu nuen, bietatik zuzenena baita.

Lasai-lasai, motorra berotu gabe, Ausa Gaztelu mendiaren gailurrera iritsi ginen.

09:00, Ausa Gaztelu, 904 metro, 11 kilometro. “Ostras, gaur koadrilako Ibonen urtemuga da eta” esan nion anaiari. Gazteluko buzoiari argazkia egin eta zorion-mezuarekin batera Iboni Whatsapp-a bidali nion.

Ausa Gazteluko buzoia, atzean Txindoki handia.



Ausa Gaztelutik Larraitzera doan bideak ez dauka misterio handirik eta ordu erdi eskasean, Txindokiko bidearekin bat egin aurretik dagoen iturrian botilatxoak berriro ere bete ondoren, Txindokiko ohiko bidera (14,1 kilometro) iritsi ginen.

“Bueno ta oain kategori bereziko portue” esan nion anaiari, “bueno” erantzun zidan, “Ganbo Txiki ta Ganbo eta Irazustako lepoa eta Uarrain artekok ere berea dute”.

Aurretik genuena kontutan izanda, igoera lasai hartu genuen, badaezpada pultsometroari behin baino gehiagoetan begiratuz. Igoeran 5-hour Energy bat edan nuen “bazpare”.

Igoeran topatu genituen mendizale pilaren artean gurekin hainbat irteeratan soka-lagun izan den Truji topatu genuen. Solasalditxo motz baten ondoren, "ziurrenik berriro ere Ganbon elkar ikusiko gea" batekin agurtu ginen.

Orain arteko zuhurtziarekin jarraituz, Tximista bidea ere lasai-lasai hartu genuen.

10:35, Txindoki, 1341 metro, 17 kilometro. Gailurrera iritsi, bertan dagoen gurutzeari argazkia egin eta behera jo genuen gailurrean biltzen ari zen jendetzatik “ihesi”.

Txindokiko gailurreko gurutzea, atzean urruti, Aizkorri.



Txindokiko lepora iritsi eta hemendik aurrera aski ezaguna dugun bidea jarraitu genuen. Belar alfonbra gozo bat jarraitu eta hertz motz eta polit bat igo ondoren, Arrubigañera iritsi ginen, tartean energiadun barratxo bat hartuz.

11:05, Arrubigañe, 1320 metro, 19 kilometro. Buzoiari argazkia egin eta Ganbo Txikira zuzendu ginen. Arrubigañeko jaitsieran norbait korrika zetorrela ikusi genuen. Gure parera iritsi eta Iker Karrera mendi-lasterkaria zela konturatu ginen. “Egunon” batekin bakoitzak bere bideari ekin zion. “Konturau altzea arnasik ez zitzaiola aittu ere itten?” Esan zidan anaiak. “Ba bai” erantzun nion “gu malda hontan korrika hasiko bagiñe...jejejeje".

Arrubigañeko buzoia, atzean Ganbo Txiki.



Kontu kontari eta egunaren zehar izaten ari ginen haize freskoaren laguntzarekin Ganbo Txikira iritsi ginen.

11:15, Ganbo Txiki, 1377 metro, 20 kilometro. Buzoiari argazkia egin eta aurrera jarraitu genuen. Oraingoan, ez joan den astean bezala, Ganbo Txiki eta Ganboren arteko elurtegi aldapatsuan arrastoa egina zegoenez, bi mendien arteko zeharkaldia erosoago egin genuen, di-da batean Ganbora iritsiz.

Ganbo Txikiko buzoia, atzean Ganbo. Ganbora iristeko zeharkatu behar den elurtegia ere ikusi daiteke.



11:25, Ganbo, 1412 metro, 20,5 kilometro. Hemen ere buzoari argazkia egin eta beherako bidea hartu genuen, Irazustako lepoa helburu hartuta.

Ganboko buzoia, atzean Txindoki.



Jaitsieran Truji eta bere lagunarekin berriro ere topo egin eta bigarren solasalditxo motzaren ondoren bakoitzak bere bidea jarraitu zuen.

Haman minutuetan Irazustako lepora iritsi (21,5 kilometro) eta hemendik gora gaurko azken aldapa gogorrari aurre egin genion, erritmoa berriro ere jaitsiz eta, bihotzaren taupadak kontrolatuz Uarrain mendiaren gailurrera ahalik eta hobekien iristeko asmoarekin.

11:40, Uarrain, 1343 metro, 21,7 kilometro. Denbora luzerik galdu gabe buzoiari argazkia egin eta Malkorrira zuzendu ginen, oraingoan bi mendien arteko hertzaren ezkerretik.

Uarraingo buzoia, atzean Malkorri.



11:46, Malkorri, 1369 metro, 22,2 kilometro. Hemen ere, gailurrean argazkia egin ondoren, behera jo genuen.


Iker Malkorriko buzoiaren ondoan.


Oiduira doan jaitsiera lasai hartu genuen tartean energiadun gel bat hartuz. 20 minuturen ondoren Oiduira iritsi ginen (24,3 kilometro), Iker eta nire bideak banatzen ziren lekua.

Berriro ere bakarrik, Oiduitik Intxustiko iturrira doan pista jarraitu egin nuen, ordu erdi eskasean iturrira iritsiz (28,4 kilometro). Intxustiko iturrian ongi freskatu, hidratatu eta botilatxoak berriro ere bete ondoren, pista jarraitu nuen.

Aralegiko lepoan (28,8 kilometro) pista utzi eta eskuinean (ibilbidearen norabidean) hasten den erdi-bidexka erdi-pista hartu nuen. Ordurako eguzkiak ederki jotzen hasita zegoen eta, azala erre aurretik, minutu batean gelditu, eguzkitako krema agerian nituen leku guztietan eman eta aurrera jarraitu nuen kremaren usain goxoen artean.

Zenbat eta beherago jaitsi ahalik eta bero handiagoa egiten zuen eta Lazkaomendi (13:30, 35,5 kilometro) atzean utzi ondoren, benetan eskertu nuen Oiangu parkean dauden zuhaitzen itzala (13:40, 37,3 kilometro).

Lazkaomendira iristen, udaberria bizi-bizian dago.



Oiangutik Ordiziako Altamira auzora jaitsi nintzen, eta herriaren inguruan bueltatxo bat egin ondoren, ordu biak jotzeko zeudela etxera itzuli nintzen mendi-maratoi "eskas" honi amaiera emanez (13:58, 40 kilometro). Mendi-maratoi "eskasa" diot ez delako 42 kilometroetara iristen jejeje.